Józef Feliks Ostaszewski

racjonalizator górnictwa naftowego

Józef Ostaszewski (ur. 17 października 1904 w Klimkówce, zm. 19 grudnia 1989 w Krośnie) – inżynier, naukowiec, jeden z czołowych polskich specjalistów w zakresie automatyki wydobycia ropy naftowej.

Józef Ostaszewski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

17 października 1904
Klimkówka

Data i miejsce śmierci

19 grudnia 1989
Krosno

docent inż. nauk technicznych
Alma Mater

Politechnika Lwowska

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Srebrny Medal „Zasłużonym na Polu Chwały” Brązowy Medal „Zasłużonym na Polu Chwały” Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939”
Józef Ostaszewski – karykatura

Życiorys edytuj

Urodził się 17 października 1904 jako syn Stanisława Ostaszewskiego i Anieli z Sękowskich, właścicieli ziemskich.

Ukończył studia na Politechnice Lwowskiej. Był działaczem Stowarzyszenia Młodzieży Katolickiej "Odrodzenie".[1]

W 1939 wziął udział w kampanii wrześniowej, walcząc w 10 Brygadzie Kawalerii.

Po wojnie współtworzył Instytut Nafty i Gazu w Krośnie.

Był docentem, autorem szeregu publikacji z zakresu mechaniki i automatyki górnictwa naftowego, autorem patentów, twórcą prac konstrukcyjnych i przyrządów pomiarowych dla przemysłu naftowego, honorowym członkiem Stowarzyszenia Naukowo-Technicznego Inżynierów i Techników Przemysłu Naftowego i Gazowniczego, członkiem Rady Naukowej Instytutu Naftowego i członkiem sekcji naukowej Polskiej Akademii Nauk "Gospodarka złożami i eksploatacja złóż naftowych".[2]

Był kawalerem Orderu Odrodzenia Polski (1972[3]).

Ożeniony był z Marią ze Skibniewskich.

Zmarł 19 grudnia 1989 w Krośnie. Został pochowany w Klimkówce[4].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Konstanty Turowski: Historia stowarzyszenia katolickiej młodzieży akademickiej "Odrodzenie". Warszawa: Ośrodek Dokumentacji i Studiów Społecznych,, 1987. ISBN 83-00-00414-9.
  2. W Muzeum Przemysłu Naftowego i Gazowniczego im. Ignacego Łukasiewicza znajdują się prototypy jego urządzeń do wydobycia ropy naftowej (zob.https://bobrka.pl)
  3. SITPNiG - Stowarzyszenie Naukowo-Techniczne Inżynierów i Techników Przemysłu Naftowego i Gazowniczego:. [dostęp 2010-08-15]. (pol.).
  4. Papiery osobiste Józefa Ostaszewskiego w: Inwentarz rękopisów Biblioteki Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu. T. 17. Wrocław: 2000, s. 137-140. ISBN 83-7095-044-2.

Bibliografia edytuj

  • Słownik Biograficzny Techników Polskich. T. 21. Warszawa: Muzeum Techniki, 2010, s. 118. ISBN 83-85001-32-8.
  • Informator Nauki Polskiej. Warszawa: 1969, s. 215 i 485 (Ostaszewski Józef, doc. mgr. inż., Krosno, Szkolna 2).
  • Stefan Swieżawski: Wielki przełom: 1907-1945. Lublin: KUL, 1989. ISBN 978-83-228-0151-2.
  • Andrzej Kwilecki: Załuscy w Iwoniczu. Kórnik: Biblioteka Kórnicka PAN, 1993, s. 261. ISBN 83-85213-15-5.
  • "Doc. Józef Ostaszewski - 20 rocznica śmierci", w: Wiek Nafty, Nr 4, 2009 r.
  • "Doc. Inż Józef Ostaszewski (1904-1989)", w: Wiek Nafty Nr 4, 1999 r.
  • "Józef Ostaszewski (1904-1989)", w: Nafta, Nr 1-3, 1990 r.
  • Aleksander Puchowicz, Z naftą przez pokolenia, wyd. Oddział Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Chemicznego w Płocku, Płock 2004, str. 61 na stronie http://www.orlen.pl
  • Jan Łukasiak: Wołyńska Szkoła Podchorążych Rezerwy Artylerii im. Marcina Kątskiego. Oficyna Wydawnicza "Ajaks", 2000, s. 41. ISBN 978-83-87103-70-5.

Linki zewnętrzne edytuj