Józef Izbicki

1876 - 1928 przywódca Bundu

Józef Izbicki (jid. יוסף איזביצקי), właściwie Bejnisz Michalewicz (jid. בייניש מיכלאוויטש; ur. 1876 w Brześciu, zm. 1928 w Warszawie) – polski działacz Bundu, pedagog i publicysta żydowskiego pochodzenia.

Józef Izbicki
Bejnisz Michalewicz
יוסף איזביצקי
Data i miejsce urodzenia

1876
Brześć

Data i miejsce śmierci

1928
Warszawa

Zawód, zajęcie

pedagog, publicysta

Grób Józefa Izbickiego na cmentarzu żydowskim w Warszawie

W młodości otrzymał tradycyjne wykształcenie religijne. W wieku 17 lat wstąpił do żydowskiej organizacji socjalistycznej. W 1897 wstąpił do Bundu. Mając poglądy zbliżone do Henryka Ehrlicha należał do centrowej frakcji ugrupowania. Działał w Białymstoku i Warszawie. Za nielegalną działalność wydawniczą został zesłany do Połtawy, a po powrocie stamtąd za recydywę został zesłany na pięć lat w okolice Archangielska. W 1905 rozpoczął współpracę z legalnymi pismami Bundu. Od 1912 był członkiem Komitetu Centralnego Bundu[1]. Redaktor pism poczytnych wśród robotników żydowskich w Imperium Rosyjskim: Arbejter Sztyme i Cajt. W 1912 ukazały się jego Pamiętniki żydowskiego socjalisty. W trakcie I wojny światowej przebywał w Wilnie.

W okresie międzywojennym był współtwórcą i przewodniczącym Centralnej Organizacji Szkolnictwa Żydowskiego (CISZO). W latach 1925–1926 radny Gminy Żydowskiej w Warszawie. Był publicystą Lebens-Fragen i Fołks-Cajtung. Mieszkał w Otwocku i Warszawie.

Zmarł w Warszawie. Jest pochowany na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej (kwatera 31, uliczka 2)[2][3]. Jego nagrobek jest dziełem rzeźbiarza Abrahama Ostrzegi.

Przypisy

edytuj
  1. Według Jagielskiego dopiero w 1919
  2. Grób Józefa Izbickiego w bazie danych Cmentarza Żydowskiego przy ul. Okopowej w Warszawie
  3. Cmentarze m. st. Warszawy. Cmentarze żydowskie. Warszawa: Rokart, 2003. ISBN 83-916419-3-7. - tu pod nazwiskiem Michalewicz

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj