Józef Jellinek (ur. 16 marca 1886 w Dubowicy, zm. 5 października 1941 w Auschwitz-Birkenau)[1][2] – polski inżynier, urzędnik samorządowy w II Rzeczypospolitej.

Józef Jellinek
Data i miejsce urodzenia

16 marca 1886
Dubowica

Data i miejsce śmierci

5 października 1941
Auschwitz-Birkenau

Starosta powiatu wołkowyskiego
Okres

od 1 kwietnia 1920
do 9 października 1920

Starosta powiatu nowogródzkiego
Okres

od 10 października 1920
do 6 października 1927

Starosta powiatu sieradzkiego
Okres

od 7 października 1927
do 20 lutego 1930

Wicewojewoda województwa łódzkiego
Okres

od 21 października 1938
do września 1939

Poprzednik

Stefan Wendorff

Następca

okupacja III Rzeszy

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi (II RP, nadany dwukrotnie) Komandor z Gwiazdą Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry)

Życiorys

edytuj

W 1905 ukończył szkołę średnią w Białymstoku. W 1907 wstąpił na Politechnikę Lwowską. We Lwowie pod pseudonimem „Edward” działał w środowisku niepodległościowym w Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckim. Działalność tę przerwał w 1911, kiedy otrzymał absolutorium tamtejszej uczelni. Ukończył studia z tytułem inżyniera. Pracę zawodową rozpoczął 15 lipca 1915 na stanowisku inżyniera w Towarzystwie Akcyjnym Wyrobu Włókna w Petersburgu, na którym pracował do 1 września 1918. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości i nastaniu II Rzeczypospolitej pracował w administracji na stanowisku naczelnika Okręgu Porozowskiego w Komisariacie Rządu na Okręg Grodzieński (od 17 lutego do 30 lipca 1919). Następnie objął stanowisko zastępcy komisarza na powiat wołkowyski. 1 kwietnia 1920 został mianowany starostą powiatowym wołkowyskim, na którym pozostał do 9 października 1920 gdy został mianowany na urząd starosty powiatu nowogródzkiego[3]. Sprawował urząd jako pełniący obowiązki, a na przełomie 1922/1923 został mianowany starostą tego powiatu[4]. Stanowisko pełnił w kolejnych latach[5], a 7 października 1927 został przeniesiony na stanowisko starosty powiatu sieradzkiego[6]. Z tej funkcji 21 lutego 1930 został mianowany naczelnikiem Wydziału Samorządowego w Urzędzie Województwa Łódzkiego[7]. 9 marca 1938 został mianowany członkiem Komisji Regionalnego Planu Zabudowania Okręgu Łódzkiego[8]. Ze stanowiska naczelnika wydziału samorządowego 21 października 1938 został mianowany na urząd wicewojewody województwa łódzkiego[9]. Stanowisko pełnił do września 1939[10][11]. Należał do łódzkiego Rotary Club.

Po wybuchu II wojny światowej został aresztowany w Warszawie przez Gestapo i osadzony na Pawiaku. Stamtąd wywieziono go pierwszym transportem z Warszawy do obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau, gdzie zmarł 5 października 1941.

Ordery i odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Redakcja: Jerzy Dębski i inni: Sterbebücher von Auschwitz : Fragmente (Księga zgonów z Auschwitz : fragmenty). München [etc.] : K G Saur, 1995, s. 63. ISBN 3-598-11275-0.
  2. Holocaust Survivors and Victims Database -- Jozef Jellinek [online], www.ushmm.org [dostęp 2021-02-12].
  3. Ruch służbowy. W starostwach. „Dziennik Urzędowy Zarządu Terenów Przyfrontowych i Etapowych”, s. 6, nr 1 z 20 października 1920. 
  4. Ruch służbowy w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych od 15 grudnia 1922 do 1 marca 1923 r.. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych”, s. 22, nr 2 z 31 marca 1923. 
  5. Ruch służbowy za czas od 1 do 30 września 1925 r.. „Dziennik Urzędowy Województwa Nowogródzkiego”, s. 2, nr 9 z 30 września 1925. 
  6. Kronika. Ruch służbowy. „Życie Nowogródzkie”, s. 7, nr 23 z 15 października 1927. 
  7. Nominacje w Urzędzie Wojewódzkim. „Express Wieczorny Ilustrowany”, s. 1, nr 56 z 25 lutego 1930. 
  8. 88. Ogłoszenie wojewody łódzkiego z dnia 9 marca 1938. „Łódzki Dziennik Wojewódzki”, s. 88, nr 5 z 15 marca f1938. 
  9. Nowy wicewojewoda łódzki. Został nim p. inż. Józef Jellinek. „Ilustrowana Republika”, s. 5, nr 294 z 26 października 1938. 
  10. Łódzki Dziennik Wojewódzki. 1939, nr 5.
  11. Łódzki Dziennik Wojewódzki. 1939, nr 16.
  12. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 33.
  13. M.P. z 1925 r. nr 192, poz. 912 „w uznaniu zasług, położonych podczas likwidacji organizacji dywersyjnych na terenie województwa nowogródzkiego”.
  14. M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 469 „za zasługi w służbie państwowej”.
  15. Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie. Wiedeń: 1818, s. 162.

Bibliografia

edytuj
  • Ireneusz Polit (praca doktorska napisana pod kierunkiem dr. hab. prof. UJK Arkadiusza Adamczyka): Wojewodowie łódzcy (1919–1939). Kielce: Uniwersytet Jana Kochanowskiego Wydział Humanistyczny, 2020.