Józef Strumiłło (1820–1858)

Józef Strumiłło herbu Nałęcz (ur. 1820, zm. 1858) – prawnik, urzędnik, ziemianin, propagator nowoczesnego ogrodnictwa.

Ukończył Instytut Szlachecki we Wilnie[1], a następnie prawo (jako kandydat) i nauki przyrodnicze (z tytułem magistra) na uniwersytecie w Dorpacie[2]. Po powrocie do Wilna był od 1838 urzędnikiem kancelistą w państwowym kolegium ewangelicko-reformowanym. Od 1839 kolegiacki registrator, w 1841 przeniesiony do Kancelarii Wojennego Generał-Gubernatora Wileńskiego, Grodzieńskiego, Mińskiego i Kowieńskiego. W 1846 został na własną prośbę zwolniony i objął posadę urzędnika kancelaryjnego sądu powiatowego w Święcianach. W latach 1849–1853 był sekretarzem Pocztowym Inspektora V Okręgu[1].

Ziemianin właściciel dóbr Świeblany w powiecie święciańskim, a od 1847 odziedziczonych dóbr Skarkokłanice w pow. wiłkomierskim i zakładu ogrodniczego "Ogród Strumiłły" w Wilnie[2]. Wzorem ojca był propagatorem nowoczesnej sztuki ogrodniczej w Ziemiach Zabranych. Był członkiem korespondentem Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego (1848–1858)[3].

Rodzina

edytuj

Urodził się w rodzinie ziemiańskiej, syn działacza niepodległościowego i prekursora ogrodnictwa Józefa i Ludwiki z Libeltów[2]. Dwukrotnie żonaty 1) z pierwszą żoną nieznanego imienia miał synów Ludwika (ur. 18 stycznia 1845), Józefa (ur. 6 lutego 1948) i córkę Julię (ur. 13 kwietnia 1846) 2) z Marią z Korwin-Sarneckich (ur. 1820), z którą miał dzieci Jana (ur. 1854), Felicję (ur. 1855), Marię i Lucyllę[4][1].

Przypisy

edytuj
  1. a b c 4392. Strumiłło - Biblioteka Forum -Dynamiczny Herbarz Rodzin Polskich - online [18.04.2020]
  2. a b c Informacje przy biogramie ojca - Leszek Zasztowt, Strumiłło Józef (1774-1847), Polski Słownik Biograficzny, t. 44, Warszawa-Kraków 2006-2007, s. 434-435
  3. Provinzial-Handbuch der Königreich Galizien und Lodomerien für das Jahr 1850, s. 563; 1851, s. 628; 1852, s. 613; 1853, s. 620; 1854, s.636; Handbuch des Lemberger Sttathalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1855, s. 464; 1856, s. 209; 1857, s. 357; 1858, s. 251;
  4. Jerzy Sewer Dunin-Borkowski, Rocznik szlachty polskiej, t. 1, s.558-559, t. 2 s. 680-681