Język edolo

język papuaski

Język edolo (a. etoro, etolo)[1]język transnowogwinejski używany w Papui-Nowej Gwinei, przez członków ludu Edolo (Etoro)[2][3]. Według danych z 2000 roku posługuje się nim 1670 osób[1].

Edolo
Obszar

prowincja Hela, Prowincja Zachodnia (Papua-Nowa Gwinea)

Liczba mówiących

1670 (2000)

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 5 rozwojowy
Kody języka
ISO 639-3 etr
IETF etr
Glottolog edol1239
Ethnologue etr
WALS edo
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Jego użytkownicy zamieszkują 16 wsi w prowincji Hela (dystrykt Tari) i Prowincji Zachodniej (dystrykt Nomad)[1]. Dzieli się na dwa dialekty – wschodni i zachodni[1][4]. W latach 90. XX w. tok pisin nie był w powszechnym użyciu[4][5]. Część osób pozostaje jednojęzyczna (2015)[1].

Badaniem tego języka zajmował się Jan D. Gossner. Sporządzono opisy jego gramatyki (1994)[6] i fonologii (1998)[7]. Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Edolo, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
  2. Etoro (Edolo, Etolo). W: Barbara A. West: Encyclopedia of the Peoples of Asia and Oceania. New York: Facts On File, Inc., 2009, s. 202. ISBN 978-1-4381-1913-7. OCLC 370717954. [dostęp 2022-07-19]. (ang.).
  3. Gossner 1994 ↓, s. v.
  4. a b Gossner 1998 ↓, s. 2.
  5. Gossner 1994 ↓, s. 10.
  6. Gossner 1994 ↓.
  7. Gossner 1998 ↓.

Bibliografia

edytuj