Język edolo
język papuaski
Język edolo (a. etoro, etolo)[1] – język transnowogwinejski używany w Papui-Nowej Gwinei, przez członków ludu Edolo (Etoro)[2][3]. Według danych z 2000 roku posługuje się nim 1670 osób[1].
Obszar |
prowincja Hela, Prowincja Zachodnia (Papua-Nowa Gwinea) | ||
---|---|---|---|
Liczba mówiących |
1670 (2000) | ||
Pismo/alfabet | |||
Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
Status oficjalny | |||
Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
Kody języka | |||
ISO 639-3 | etr | ||
IETF | etr | ||
Glottolog | edol1239 | ||
Ethnologue | etr | ||
WALS | edo | ||
W Wikipedii | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Jego użytkownicy zamieszkują 16 wsi w prowincji Hela (dystrykt Tari) i Prowincji Zachodniej (dystrykt Nomad)[1]. Dzieli się na dwa dialekty – wschodni i zachodni[1][4]. W latach 90. XX w. tok pisin nie był w powszechnym użyciu[4][5]. Część osób pozostaje jednojęzyczna (2015)[1].
Badaniem tego języka zajmował się Jan D. Gossner. Sporządzono opisy jego gramatyki (1994)[6] i fonologii (1998)[7] . Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f David M. Eberhard , Gary F. Simons , Charles D. Fennig (red.), Edolo, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Etoro (Edolo, Etolo). W: Barbara A. West: Encyclopedia of the Peoples of Asia and Oceania. New York: Facts On File, Inc., 2009, s. 202. ISBN 978-1-4381-1913-7. OCLC 370717954. [dostęp 2022-07-19]. (ang.).
- ↑ Gossner 1994 ↓, s. v.
- ↑ a b Gossner 1998 ↓, s. 2.
- ↑ Gossner 1994 ↓, s. 10.
- ↑ Gossner 1994 ↓.
- ↑ Gossner 1998 ↓.
Bibliografia
edytuj- Jan D. Gossner: Aspects of Edolo Grammar. University of Texas at Arlington, 1994. OCLC 663707763. [dostęp 2023-09-07]. (ang.).
- Jan D. Gossner: Edolo Phonology Essentials. Summer Institute of Linguistics, 1998. OCLC 896395600. [dostęp 2023-09-07]. (ang.).