Język kâte
Język kâte, także: kai, kâte dong – język papuaski używany w prowincji Morobe w Papui-Nowej Gwinei, przez grupę ludności w dystrykcie Finschhafen. Posługuje się nim 100 tys. osób[1].
| Obszar |
prowincja Morobe (Papua-Nowa Gwinea) | ||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
100 tys.[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 3 środek szerszej komunikacji↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | kmg | ||
| IETF | kmg | ||
| Glottolog | kate1253 | ||
| Ethnologue | kmg | ||
| WALS | kat | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Dzieli się na kilka dialektów: magobineng (bamota), wamora (wamola), wemo, parec, wana. Ethnologue bierze pod uwagę możliwość klasyfikowania ich jako odrębnych języków[1]. Istnienie pięciu dialektów odnotowano pod koniec XIX w. Według danych z lat 70. XX w. dialekt magobineng był już praktycznie wymarły, a dialekt parec całkowicie wyszedł z użycia[2].
Był wykorzystywany jako lingua franca w działalności misjonarskiej[3][4]. W tej roli przyjęto dialekt wemo[5].
Sporządzono słowniki (1925, 1977)[6][7] oraz opis jego gramatyki (1933)[8]. Zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Kâte, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Flierl i Strauss 1977 ↓, s. ix.
- ↑ Craig Volker. What are “church lingua franca” in PNG?. „The National”, 2018-11-02. [dostęp 2022-08-14]. [zarchiwizowane z adresu 2022-08-14]. (ang.).
- ↑ Gillian Sankoff: The Social Life of Language. Pennsylvania: University of Pennsylvania Press, 1980, s. 121. DOI: 10.9783/9781512809589. ISBN 978-1-5128-0958-9. OCLC 979837155. [dostęp 2022-08-14]. (ang.).
- ↑ Flierl i Strauss 1977 ↓, s. xii.
- ↑ Christian Keysser, Wörterbuch der Kâte-Sprache gesprochen in Neuguinea, Berlin: D. Reimer, 1925 (Zeitschrift für Eingeborenen-Sprachen / Beihefte 7), OCLC 6711827 [dostęp 2024-01-07] (niem.).
- ↑ Flierl i Strauss 1977 ↓.
- ↑ Georg Pilhofer, Grammatik der Kâte-Sprache in Neuguinea, Hamburg: Verlag von Dietrich Reimer (Ernst Vohsen), 1933 (Beiheft zur Zeitschrift für Eingeborenen-Sprachen 14), OCLC 3744485 [dostęp 2024-01-07] (niem.).
Bibliografia edytuj
- W. Flierl, Hermann Strauss (red.), Kâte Dictionary, Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1977 (Pacific Linguistics C-41), DOI: 10.15144/PL-C41, ISBN 0-85883-149-X, OCLC 4503517 [dostęp 2024-01-07] (ang.).