Język kaugel
język transnowogwinejski
Język kaugel – język transnowogwinejski używany w prowincji Southern Highlands w Papui-Nowej Gwinei. Składa się z dwóch głównych dialektów: aua (ibo ugu, imbo ungu, imbongu) i gawil (umbo ungu, kakoli), przez Ethnologue rozpatrywanych jako odrębne języki[1][2]. Dysponuje rejestrem pandanowym[3]. Do zapisu języka kaugel służy alfabet łaciński[1][2].
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
77 tys. (2000) | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Kody języka | |||
| Glottolog | auag1234 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Przypisy edytuj
- ↑ a b M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Imbongu, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 19, Dallas: SIL International, 2016 [dostęp 2020-06-07] [zarchiwizowane z adresu 2016-11-13] (ang.).
- ↑ a b M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Umbu-Ungu, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 19, Dallas: SIL International, 2016 [dostęp 2020-06-07] [zarchiwizowane z adresu 2016-11-28] (ang.).
- ↑ Karl J. Franklin, Roman Stefaniw: The ‘Pandanus Languages’ of the Southern Highlands Province, Papua New Guinea – a further report. W: Tom Dutton (red.): Culture change, language change – case studies from Melanesia. Canberra: Department of Linguistics Research School of Pacific Studies The Australian National University, 1992, s. 1–6, seria: Pacific Linguistics C-120. DOI: 10.15144/PL-C120. ISBN 978-0858834118. ISSN 0078-7558. OCLC 260177442. (ang.).