Język langam
Język langam, także: pondi[1][2], mwa[3] – język papuaski używany w prowincji Sepik Wschodni w Papui-Nowej Gwinei (dystrykt Angoram)[4]. Biegle posługuje się nim mniej niż 300 osób[5].
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
<300 (2016) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | lnm | ||
| IETF | lnm | ||
| Glottolog | lang1328 | ||
| Ethnologue | lnm | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Praktycznie wszyscy jego użytkownicy zamieszkują wieś Langam (rodzime określenie: Amonan)[4]. Według danych z 2016 r. grupa etniczna Pondi liczy nieco ponad 600 osób[6]. W powszechnym użyciu jest tok pisin. Inne języki nie są szerzej znane[7].
Jest silnie zagrożony wymarciem, gdyż preferowanym środkiem komunikacji staje się tok pisin. Doszło do zaniku przekazu międzypokoleniowego. Dodatkowo w języku młodszych użytkowników zaobserwowano silne wpływy tok pisin[8].
Spotykane w literaturze określenie „langam” wzięło się od nazwy wsi[1]. Określenie „mwa” (od wyrazu oznaczającego „nie” lub „nic”) odnosi się także do języka mwakai (mongol)[3].
Jest spokrewniony z językami mwakai i yaul (ulwa)[9][10][11]. R. Barlow (2020) określił je wspólnym mianem „języków ulmapo”[10]. Istnieją różne propozycje dot. ich związków zewnętrznych. W. Foley (2018) włączył wszystkie trzy pod pojęcie „języków koam”, zaliczając je do grupy grass języków ramu (w ramach rodziny języków Ramu i dolnego Sepiku)[12]. W innej klasyfikacji (T. Usher, R. Barlow, także Glottolog 4.6) należą do niewielkiej rodziny keram, jako przedstawiciele gałęzi zachodniej/ulmapo[9][13].
Został opisany w postaci skrótowego opracowania gramatycznego z 2020 r.[14]
Przypisy edytuj
- ↑ a b Barlow 2020a ↓, s. 4.
- ↑ Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Pondi. Glottolog 4.6. [dostęp 2022-08-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-15)]. (ang.).
- ↑ a b Barlow 2020a ↓, s. 38.
- ↑ a b Barlow 2020a ↓, s. 5.
- ↑ Barlow 2020a ↓, s. 13.
- ↑ Barlow 2020a ↓, s. 7.
- ↑ Barlow 2020a ↓, s. 9.
- ↑ Barlow 2020a ↓, s. 11.
- ↑ a b Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Ulmapo. Glottolog 4.6. [dostęp 2022-08-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-15)]. (ang.).
- ↑ a b Barlow 2020a ↓, s. 14.
- ↑ Barlow 2020b ↓, s. 38.
- ↑ Foley 2018 ↓, s. 204–206.
- ↑ Russell Barlow: A grammar of Ulwa (Papua New Guinea). Berlin: Language Science Press, 2023, s. 26–27, seria: Comprehensive Grammar Library 6. DOI: 10.5281/zenodo.8094859. ISBN 978-3-98554-073-0. ISBN 978-3-96110-415-4. (ang.).
- ↑ Barlow 2020a ↓.
Bibliografia edytuj
- Russell Barlow: A Sketch Grammar of Pondi. Acton, ACT: ANU Press, 2020, seria: Asia-Pacific Linguistics. DOI: 10.22459/sgp.2020. ISBN 978-1-76046-383-0. OCLC 1175268668. (ang.).
- Russell Barlow. Notes on Mwakai, East Sepik Province, Papua New Guinea. „Language and Linguistics in Melanesia”. 38, s. 37–99, 2020. ISSN 0023-1959. [dostęp 2022-08-15]. (ang.).
- William A. Foley: The Languages of the Sepik-Ramu Basin and Environs. W: Bill Palmer (red.): The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide. Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018, s. 197–432, seria: The World of Linguistics 4. DOI: 10.1515/9783110295252-003. ISBN 978-3-110-29525-2. OCLC 1041880153. (ang.).
Linki zewnętrzne edytuj
- David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Langam, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- Langam. Endangered Languages Project. [dostęp 2023-11-24]. (ang.).