Język ngando (Republika Środkowoafrykańska)
Język ngando, także bagandou, bangandou, bodzanga, dingando, ngando-kota[1] – język z rodziny bantu, używany w Republice Środkowoafrykańskiej, używany w prefekturze Lobaye[1].
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
ok. 5000 (1996)[1] | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | ngd | ||
| IETF | ngd | ||
| Glottolog | ngan1304 | ||
| Ethnologue | ngd | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
W klasyfikacji Guthriego[2][3] zaktualizowanej przez J.F. Maho język ngando zaliczany jest do języków ngondi grupy geograficznej języków bantu C a jego kod to C102[4].
Dialekty ngando to: dikota (kota) i dikuta[1].
Nie jest bliżej spokrewniony ani z językiem ngando używanym w Demokratycznej Republice Konga, ani z językiem bangandu używanym w Kamerunie[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Ngando, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2015-08-22] (ang.).
- ↑ Malcolm Guthrie: The classification of the Bantu languages. Oxford Univerrsity Press, 1948. [dostęp 2015-08-22]. (ang.).
- ↑ Malcolm Guthrie: Comparative Bantu: an introduction to the comparative linguistics and prehistory of the Bantu languages. Gregg Press, 1967-71. (ang.).
- ↑ Jouni Filip Maho: NUGL Online The online version of the New Updated Guthrie List, a referential classification of the Bantu languages. 2009-06-04. [dostęp 2015-08-22].