Język sinaugoro

język austronezyjski

Język sinaugoro (a. sinagoro) – język austronezyjski używany w Prowincji Centralnej w Papui-Nowej Gwinei (dystrykt Rigo, ok. 70 km na południowy wschód od Port Moresby)[1]. Według danych z 2000 roku posługuje się nim 18 tys. osób[2].

Sinaugoro
Obszar

Prowincja Centralna (Papua-Nowa Gwinea)

Liczba mówiących

18 tys. (2000)

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 5 rozwojowy
Kody języka
ISO 639-3 snc
IETF snc
Glottolog sina1266
Ethnologue snc
WALS sng
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Jest silnie zróżnicowany wewnętrznie, dzieli się na dialekty zachodnie i wschodnie, pośród których można wyodrębnić 17 odmian[3]. Lokalnie wyróżnia się osiem dialektów: sinaugoro (saroa), taboro, boku, kubuli, tubulamo, alepa/omene, balawaia, gwaibo[1]. W użyciu są też języki motu i hiri motu[2].

Materiały nt. sinaugoro obejmują opis fonologii (1994)[4], słownik (1995)[5] i opracowanie gramatyczne (1999)[6]. Jest zapisywany alfabetem łacińskim[2].

Przypisy edytuj

  1. a b Tauberschmidt 1999 ↓, s. 1.
  2. a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Sinaugoro, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
  3. Dutton 1976 ↓, s. 326.
  4. Gerhard Tauberschmidt, Hiltrud Tauberschmidt, Sinaugoro Phonology, Ukarumpa: Summer Institute of Linguistics, 1994, OCLC 896394980 [dostęp 2024-02-20] (ang.).
  5. David Michael Snyder, Sinauḡoro Dictionary, Ukarumpa: Summer Institute of Linguistics, 1995 (Dictionaries of Papua New Guinea 15), ISBN 9980-0-1598-5, OCLC 35816645 [dostęp 2024-02-20] (ang.).
  6. Tauberschmidt 1999 ↓.

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj

  • Sinaugoro Dictionary. [w:] Languages of Papua New Guinea [on-line]. SIL International. [dostęp 2024-02-20]. (ang.).