Jack Root
Jack Root (właśc. János Ruthaly, ur. 26 maja 1876 we Frahelžu w Austro-Węgrzech, zm. 10 czerwca 1963 w Los Angeles[1]) – amerykański bokser, były zawodowy mistrz świata kategorii półciężkiej.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost |
178 cm |
| Styl walki |
praworęczny |
| Kategoria wagowa |
półciężka |
| Bilans walk zawodowych | |
| Liczba walk |
55 |
| Zwycięstwa |
47 |
| Przez nokauty |
70 |
| Porażki |
3 |
| Remisy |
3 |
| Nieodbyte |
2 |
Jest uważany za pierwszego zawodowego mistrza świata kategorii półciężkiej[2], choć niektórzy historycy boksu uznają za takiego Joego Choynskiego[3].
Root stoczył pierwsze walki zawodowe w 1897. Wygrał pierwsze 34 walki (jedna została uznana za nieodbytą), zanim w lipcu 1900 zremisował z Tommym Ryanem. Zwyciężył następnie w dwóch pojedynkach w 1900 i trzech w 1901, a 31 stycznia 1902 pokonał przez dyskwalifikację George'a Gardnera[4]. Przegrał z tym zawodnikiem 18 sierpnia tego roku przez techniczny nokaut w 17 rundzie[5], ponosząc pierwszą porażkę na zawodowym ringu. Oba te pojedynki uznawane są niekiedy za walki o mistrzostwo świata w kategorii półciężkiej z limitem wagowym 165 funtów. W 1902 Root wygrał jeszcze dwie walki, w tym z Marvinem Hartem.
22 kwietnia 1903 w Detroit Root pokonał na punkty Kida McCoya[6]. Walka ta jest uważana za pierwszy pojedynek o mistrzostwo świata kategorii półciężkiej z limitem 175 funtów. Już w następnej walce Root stracił tytuł przegrywając przez nokaut w 12. rundzie z George'em Gardnerem 4 lipca 1903 w Fort Erie[7]. W tym samym roku pokonał jeszcze Firemana Jima Flynna, a 1904 m.in. zremisował z Gardnerem i pokonał go (w międzyczasie Gardner stracił mistrzostwo świata na rzecz Boba Fitzsimmonsa), a także stoczył walkę z Tommym Ryanem uznaną za nieodbytą.
Gdy Jim Jeffries zrezygnował z tytułu mistrza świata w kategorii ciężkiej, ogłosił, że jego następcą będzie zwycięzca walki Jack Root – Marvin Hart. Pojedynek tych pięściarzy odbył się 3 lipca 1905 w Reno, a sędziował sam Jeffries. Hart zwyciężył przez nokaut w 12 rundzie i to on został nowym mistrzem świata[8]. Root stoczył potem jeszcze jedną walkę w 1906 i wycofał się z ringu.
Był później pierwszym zarządcą Olympic Auditorium w Los Angeles[2].
Został wybrany w 2011 do Międzynarodowej Bokserskiej Galerii Sławy[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Jack Root (Janos Ruthaly) [online], The Cyber Boxing Zone Encyclopedia [dostęp 2015-06-14] (ang.).
- ↑ a b c Jack Root [online], International Boxing Hall of Fame [dostęp 2015-06-14] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1899-08-29 (165lbs) Joe Choynski w pts 20 Australian Jim Ryan, Athletic Club, Dubuque, Iowa, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-14] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-15] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1902-01-31 (165lbs) Jack Root w disq 7 (20) George Gardner, Mechanics Pavilion, San Francisco, California, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-14] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-15] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1902-08-18 (165lbs) George Gardner w rtd 17 (20) Jack Root, Salt Palace Saucer Track, Salt Lake City, Utah, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-14] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-15] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1903-04-22 (175lbs) Jack Root w pts 10 Charles Kid McCoy, Light Guard Armoury, Detroit, Michigan, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-14] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-15] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1903-07-04 (165lbs) George Gardner w co 12 (20) Jack Root, International AC, Fort Erie, Ontario, Canada [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-14] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-15] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1905-07-03 Marvin Hart w co 12 (20) Jack Root, The Arena, Reno, Nevada, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-14] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-15] (ang.).
Bibliografia edytuj
- Jack Root [online], International Boxing Hall of Fame [dostęp 2015-06-14] (ang.).
- Jack Root (Janos Ruthaly) [online], The Cyber Boxing Zone Encyclopedia [dostęp 2015-06-14] (ang.).
- Wykaz walk zawodowych Roota [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-14] (ang.).
- Jack ROOT [online], Sport & Note [dostęp 2015-06-14] (ang.).