James O’Grady

brytyjski polityk

James O’Grady (ur. 6 maja 1866 w Bristolu, zm. 10 grudnia 1934 w Londynie[1]) – brytyjski działacz związkowy, polityk i administrator kolonialny. W latach 1906-1924 poseł do Izby Gmin, następnie gubernator Tasmanii (1924-1930) i gubernator Falklandów (1931-1934).

James O’Grady
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 maja 1866
Bristol

Data i miejsce śmierci

10 grudnia 1934
Londyn

Gubernator Falklandów
Okres

od 1931
do 1934

Poprzednik

Arnold Hodson

Następca

Herbert Henniker-Heaton

Gubernator Tasmanii
Okres

od 23 grudnia 1924
do 23 grudnia 1930

Poprzednik

William Allardyce

Następca

Ernest Clark

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Św. Michała i Św. Jerzego (Wielka Brytania)

Życiorys edytuj

Pochodził z ubogiej, robotniczej rodziny o irlandzkich korzeniach. Już jako dziesięciolatek zaczął pracować zarobkowo w różnych miejscach, ostatecznie związał się na stałe z branżą meblarską[1]. W latach 90. XIX wieku bardzo aktywnie zaangażował się w działalność związkową, zaś 1898 został wybrany na przewodniczącego Kongresu Związku Zawodowych[1].

Izba Gmin edytuj

W 1906 został po raz pierwszy wybrany do Izby Gmin, startując jako kandydat Partii Pracy w okręgu wyborczym Leeds East, zaś po jego likwidacji w 1918, przeniósł się do okręgu Leeds South East[1]. W parlamencie dał się poznać jako osoba łącząca, co było nieco nietypowe, głęboko lewicowe poglądy społeczne z poparciem dla kolonialnych i imperialnych ambicji Wielkiej Brytanii. Z tego względu w latach 1917-1919 był nieformalnym emisariuszem władz brytyjskich ds. kontaktów z bolszewikami. Radził sobie w tej roli na tyle dobrze, iż poważnie rozważano mianowanie go ambasadorem w Moskwie[1].

Tasmania edytuj

Ostatecznie został jednak mianowany gubernatorem Tasmanii, stając się jednym z pierwszych polityków lewicy, którzy zgodzili się przyjąć stanowisko gubernatorskie w koloniach lub dominiach[1]. Tasmania przeżywała wówczas bardzo poważne trudności ekonomiczne, stąd osoba o skromnym pochodzeniu i socjaldemokratycznej wrażliwości O’Grady’ego była w stanie dużo łatwiej nawiązać nić porozumienia ze zubożałym społeczeństwem niż typowi przedstawiciele służby kolonialnej, wywodzący się z zamożnych rodzin. Z drugiej strony, O’Grady przez całe życie był zaangażowanym religijnie katolikiem i nie wahał się promować na Tasmanii interesów swoich współwyznawców, zwłaszcza w kwestiach edukacji, co narażało go na krytykę w prasie i parlamencie. Dość nietypowo, rolę Pierwszej Damy wypełniała u jego boku córka, bowiem żona nie była w stanie wyjechać z Anglii z uwagi na stan zdrowia[1].

Późniejsze życie edytuj

W 1931 objął urząd gubernatora Falklandów, jednak kłopoty zdrowotne uniemożliwiły mu dokończenie kadencji. W 1934 podał się do dymisji i jeszcze w tym samym roku zmarł w wieku 68 lat[1].

Odznaczenia edytuj

W 1924 otrzymał Order św. Michała i św. Jerzego klasy Rycerz Komandor (KCMG)[1], co uprawniało go do używania tytułu sir przed nazwiskiem.

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h i Michael Roe, O’Grady, sir James (1866–1934), „Australian Dictionary of Biography”, Canberra: National Centre of Biography, Australian National University [dostęp 2016-11-26].