Jan Feliks Bradke (ur. 18 maja 1898 w Zambrowie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – polski nauczyciel, oficer rezerwy Wojska Polskiego.

Jan Feliks Bradke
Data i miejsce urodzenia

18 maja 1898
Zambrów

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Charków, USRR, ZSRR

Przyczyna śmierci

zbrodnia katyńska

Miejsce spoczynku

Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie

Zawód, zajęcie

nauczyciel

Narodowość

polska

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Rodzice

Czesław i Waleria z d. Snarska

Małżeństwo

Anna Gotowt

Dzieci

Elżbieta, Wanda

Życiorys edytuj

Urodził się 18 maja 1898 w Zambrowie w rodzinie Czesława i jego żony Walerii z d. Snarskiej. Średnie wykształcenie zdobył w łomżyńskim gimnazjum męskim.

Należał do Polskiej Organizacji Wojskowej i w 1919 wstąpił do Wojska Polskiego. W szeregach 8 pułku artylerii ciężkiej oraz w czołówce sanitarno-kolejowej nr 42 „Wołyń” brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej.

W 1923 wystąpił z wojska i podjął studia na wydziale matematyczno-przyrodniczym Uniwersytetu Warszawskiego, równolegle studiował geografię. W 1925 został minowany podporucznikiem rezerwy, a w dwa lata później ukończył naukę na uczelni.

Rozpoczął pracę jako nauczyciel w warszawskim Gimnazjum Męskim Wojciecha Górskiego. W 1935 wraz z żoną i starszą córką przeniósł się do Tomaszowa Mazowieckiego. Pracował jako nauczyciel fizyki, matematyki przyrody i geografii w tomaszowskim Gimnazjum i Liceum Humanistycznym Stowarzyszenia Szkolnego.

W kampanii wrześniowej miał przydział jako oficer administracyjno-sanitarny do Armii "Łódź". 29 listopada 1939 wysłał do żony i dwóch córek w Tomaszowie Mazowieckim kartkę pocztową z obozu w Starobielsku.

Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach[1].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień porucznika[2]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Dąb pamięci na terenie I Liceum Ogólnokształcącego w Tomaszowie Mazowieckim[3].

Przypisy edytuj

  1. Jan Feliks Bradke [online], M.J. Minakowski: Wielka Genealogia Minakowskiego [dostęp 2021-03-07].
  2. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  3. 20 Dębów ku czci ofiar Katynia [online], Serwis Samorządowy PAP [dostęp 2021-03-07] (pol.).

Bibliografia edytuj

  • J. Pampuch. Jeden z 20 tysięcy. „Tomaszowski Informator Tygodniowy”, s. 21, 2017-04-07. Tomaszów Mazowiecki: Agencja Wydawnicza PAJ-Press s.c.. (pol.).