Jan Przybylski

polski wojskowy

Jan Przybylski (ur. 13 kwietnia 1931 w Dylągowej, zm. 8 marca 2010 w Gdyni) − oficer Polskiej Marynarki Wojennej, inżynier, szef Służby Techniki i Zaopatrzenia Dowództwa Marynarki Wojennej w latach 1986−1990.

Jan Przybylski
komandor komandor
Data i miejsce urodzenia

13 kwietnia 1931
Dylągowa

Data i miejsce śmierci

8 marca 2010
Gdynia

Przebieg służby
Lata służby

1953−1990

Siły zbrojne

 Marynarka Wojenna (PRL)
 Marynarka Wojenna

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Krzyż „Za zasługi dla ZHP”

Życiorys edytuj

Jan Przybylski ukończył Liceum Ogólnokształcące w Brzozowie i w 1949 roku zdał egzaminy wstępne do Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej w Gdyni. Początkowo studiował na Wydziale Pokładowym, wkrótce przeniósł się na Wydział Mechaniczny, ze specjalnością: okrętowe siłownie parowe. Promocję oficerską otrzymał w listopadzie 1953 roku. Od 22 grudnia tegoż roku wszedł w skład załogi niszczyciela „Błyskawica”, jako dowódca grupy maszyn, a od 1954 roku I mechanik. W sierpniu 1959 roku został starszym oficerem mechanikiem dywizjonu niszczycieli. W 1972 roku ukończył studia inżynierskie w Wyższej Szkole Marynarki Wojennej, uzyskując tytuł magistra inżyniera mechanika.

Jako inżynier obejmował kolejne funkcje w pionie technicznym Dowództwa Marynarki Wojennej. Od 1981 roku był zastępcą szefa Służb Techniki i Zaopatrzenia, zaś od 1986 roku szefem tych służb. Odpowiadał za dostawy jednostek pływających ze Związku Radzieckiego, a w późniejszym okresie za sprowadzenie z Niemiec trzech kadłubów ścigaczy projektu 151 (660), późniejszych „Orkana”, „Pioruna” i „Groma”. Pełnił stanowisko prezesa Towarzystwa Przyjaciół Okrętu-Muzeum „Błyskawica”. Współpracował także z jachtklubem „Kotwica”, któremu pomagał w pozyskaniu nowych jachtów i urządzeń. Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim i Krzyżem Oficerskim (1983)[1] Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi oraz Krzyżem „Za Zasługi dla ZHP”. Zmarł 8 marca 2010 roku i został pochowany na cmentarzu Witomińskim (kwatera 11-22-19)[2].

 
Grób Jana Przybylskiego na cmentarzu Witomińskim

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj

  • Krzysztof Wygnał: Komandor Jan Przybylski. „Bandera”. Maj 2010. ISSN 0209-1070.