Jan Wójcik (zm. 1520)
Jan Wójcik, łac. Joannes Advocati (ur. ok. 1450[1], zm. 1520 we Wrocławiu) – polski dominikanin, wieloletni prowincjał polskiej prowincji Zakonu Kaznodziejskiego, inkwizytor.
| Data urodzenia |
ok. 1450 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Prowincjał | |
| Okres sprawowania |
1502–1516 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
Wstąpił do zakonu dominikańskiego w 1472 i sześć lat później sprawował funkcję mistrza nowicjatu w konwencie wrocławskim. W 1488 objął funkcję wikariusza generalnego wrocławskich obserwantów, tj. zreformowanej gałęzi zakonu dominikanów. Kapituła prowincjonalna prowincji polskiej w 1496 mianowała go kaznodzieją generalnym i wikariuszem kontraty śląskiej; tę drugą funkcję sprawował do 1517. W 1500 generał zakonu Gioacchino Torriani mianował go inkwizytorem diecezji wrocławskiej. W latach 1502–1516 sprawował funkcję prowincjała polskiej prowincji zakonu dominikańskiego. Przewodniczył obradom kapituł prowincjonalnych w 1505 w Poznaniu, w 1507 w Sandomierzu, w 1510 w Żninie, w 1512 w Bochni, w 1514 w Łowiczu i być może także kapituły w Brześciu Kujawskim w 1502, której akta jednak zaginęły. Ostatnie lata życia spędził we Wrocławiu.
PrzypisyEdytuj
- ↑ Dariusz Galewski, Wojciech Kucharski, Marek Wójcik, Historia, kultura i sztuka dominikanów na Śląsku (1226-2013), Wrocław: Klasztor Dominikanów we Wrocławiu, Instytut Historii Uniwersytetu Wrocławskiego, 2015 [dostęp 2022-08-29].
BibliografiaEdytuj
- Wacław Bucichowski, Lista lektorów dominikańskich prowincji polskiej od erygowania prowincji (1225) do roku 1525, „Przegląd Tomistyczny”, t. 6-7 (1997), s. 125 nr 391