Wikipedia

Jane Asher

Jane Asher (ur. 5 kwietnia 1946 w Willesden) – angielska aktorka i pisarka.

Jane Asher
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 kwietnia 1946
Willesden

Małżeństwo

Gerald Scarfe (od 1981)

Partner

Paul McCartney (1963–1968)

Dzieci

3

Krewni i powinowaci

Peter Asher (brat)
Victoria Asher (bratanica)

Multimedia w Wikimedia Commons

Życiorys

edytuj

Asher urodziła się w Londynie, jako jedno z trojga dzieci Richarda i Margaret Asher z domu Eliot[1]. Jej ojciec był konsultantem ds. chorób krwi i chorób psychicznych w szpitalu Central Middlesex, a także prezenterem telewizyjnym i autorem znaczących artykułów medycznych. Matka Asher była wykładowczynią w Guildhall School of Music and Drama. Jane Asher kształciła się w North Bridge House School i PNEU School for Girls Miss Lambert w Paddington, a następnie w Queen's College na Harley Street w Londynie[1][2].

Jane Asher karierę aktorską rozpoczęła w wieku pięciu lat, grając rolę Niny w filmie Zagubione dzieciństwo z 1952 roku. Wystąpiła w wielu znaczących kolejnych filmach, w tym Zemsta kosmosu (1955), The Greengage Summer (1961), Maska Czerwonego Moru (1964) i Alfie (1966). Wystąpiła także w licznych programach telewizyjnych, w tym w brytyjskim serialu The Adventures of Robin Hood oraz jako panelistka w programie muzycznym BBC Juke Box Jury[3].

18 kwietnia 1963 roku 17-letnia Asher poznała Paula McCartneya[4] w Royal Albert Hall w Londynie i rozpoczęła z nim pięcioletni związek. W grudniu 1963 roku McCartney zamieszkał w rodzinnej kamienicy Asher i pozostał tam do czasu, gdy para przeprowadziła się do jego domu w St John’s Wood w 1966 roku. McCartney napisał kilka piosenek Beatlesów inspirowanych Asher, w tym „And I Love Her ”, „You Won't See Me”, „I'm Looking Through You”, „What You're Doing”, „Things We Said Today” i „For No One”. W Boże Narodzenie 1967 roku para ogłosiła zaręczyny, a na początku 1968 roku Asher udała się z Beatlesami i ich partnerkami do Rishikesh, aby wziąć udział w zaawansowanej sesji szkoleniowej w zakresie medytacji transcendentalnej prowadzonej przez Maharishiego Mahesha Yogiego[5].

Po powrocie do Londynu z pięciomiesięcznego tournée aktorskiego po Stanach Zjednoczonych w maju 1967 roku Asher stwierdziła, że McCartney stał się zupełnie inny. Jak zwierzyła się biografowi Beatlesów, Hunterowi Daviesowi: „Bardzo się zmienił. Był na LSD, którym się nie częstowałam. Byłam zazdrosna o wszystkie duchowe doświadczenia, jakie miał z Johnem. Przez cały dzień przychodziło do niego piętnaście osób. Dom się zmienił i był pełen rzeczy, o których nie miałam pojęcia”[6]. W połowie 1968 roku wróciła do Londynu z pracy aktorskiej w Bristolu wcześniej niż oczekiwano i odkryła McCartneya w łóżku z Francie Schwartz. Fan, który często kręcił się po domu Paula na Cavendish Avenue, twierdzi, że był świadkiem tego zdarzenia i powiedział: „Paul przywiózł do domu tę Amerykankę... [a chwilę później]... inny samochód skręcił w Cavendish Avenue – to była Jane. Wróciła... wcześniej, niż powinna. Jane poszła do domu. Nieco później znowu wybiegła i odjechała. Wkrótce potem Margaret Asher pojechała na Cavendish Avenue, aby odebrać rzeczy córki”[5]. 20 lipca 1968 roku Asher ogłosiła publicznie w BBC zerwanie zaręczyn z McCartneyem, co zszokowało wiele osób, w tym samego muzyka, który wkrótce zaczął spotykać się z Lindą Eastman[6].

W latach 1996–2002 Asher napisała trzy powieści: The Longing, The Question i Losing It oraz opublikowała kilkanaście książek o stylu życia, kostiumach i dekorowaniu ciast. Asher jest właścicielką firmy produkującej torty imprezowe i wyroby cukiernicze na specjalne okazje[7]. Jest także prezesem Narodowego Towarzystwa Autystycznego[8]. W 2006 roku była mówcą podczas inauguracji kampanii „Make School Make Sense” prowadzonej przez Narodowe Towarzystwo Autystyczne i jest prezesem Parkinson's UK[9]. W marcu 2010 roku Asher została wiceprezeską Autistica, brytyjskiej organizacji charytatywnej zbierającej fundusze na badania nad autyzmem. Asher jest także patronką TRACKS Autism, żłobka dla dzieci ze spektrum autyzmu[10] oraz The Daisy Garland, organizacji charytatywnej wspierającej dzieci z padaczką lekooporną[11].

Życie prywatne

edytuj

W 1971 roku Asher poznała karykaturzystę Geralda Scarfe'a[12] i wyszła za niego w 1981 roku. Mają troje dzieci[13] – córkę Katie (ur. 1974) i dwóch synów: Alexandra (ur. 1981) i Rory'ego (ur. 1984)[14]. Asher nie lubi rozmawiać o swoim związku z McCartneyem; powiedziała w 2004 roku: „Jestem szczęśliwą żoną od 30 lat. To obraźliwe”[15].

Starszym bratem Asher jest producent muzyczny i menadżer Peter Asher[16], który rozpoczynał karierę jako członek wokalnego duetu Peter and Gordon[17]. Jej bratanicą jest Victoria Asher, keyboardzistka amerykańskiego zespołu alternative rockowego Cobra Starship[18].

Filmografia

edytuj

Kino

edytuj

TV

edytuj
  • 1956–1958: The Adventures of Robin Hood –
    • Alice (odc. 28),
    • Susan (odc. 91),
    • mała dziewczynka #1 (odc. 109)
  • 1961: Home Tonight – Kathy
  • 1962: Książę i żebrak – lady Jane Grey
  • 1964: Święty –
    • Rose Yearley (odc. 29)
    • Ellen Chase (odc. 34)
  • 1967: The Winter's Tale – Perdita
  • 1968 Journey to the Unknown – Marielle (odc. 2)
  • 1970: ITV Sunday Night Theatre –
    • Anne-Maria Moody (odc. Wicked Woman)
    • Martha Washbrook (odc. Sharing the Honours)
  • 1972: The Stone Tape – Jill Greely
  • 1972: Hedda Gabler – Thea Elvsted
  • 1973: Wessex Tales – Lucy Saville (odc. 2)
  • 1977: The Goodies – Caroline Kook (odc. 61)
  • 1978: Hazell – Georgina Gunning (odc. 1)
  • 1978: Hawkmoor – Lady Johane Williams (odc. 5)
  • 1978: Adwokat z Old Bailey – Kathy Trelawny (odc. 2)
  • 1981: Powrót do Brideshead – Celia Ryder (odc. 8-9)
  • 1982: East Lynne – Emma Vane
  • 1984: A Voyage Round My Father – Elizabeth
  • 1984: Tales of the Unexpected – Jane Oats (odc. 89)
  • 1985: The Mistress – Helen Carpenter (odc. 1-6)
  • 1988: Wish Me Luck – Faith Ashley
  • 1990–1993: French and Saunders – ona sama (odc. 7)
  • 1991: Murder Most Horrid – Lydia Howling (odc. 2)
  • 1993: Closing Numbers – Anna
  • 2001–2003: Crossroads – Angel Sampson (serie 25-26)
  • 2004: Agatha Christie: Panna Marple – Sylvia Lester (odc. 2)
  • 2005: Nowe triki – Lady Deeley (odc. 14)
  • 2006: A for Andromeda – prof. Madeleine Dawnay
  • 2007: Przygody Sary Jane – Andrea Yates (odc. 7-8)
  • 2007–2010: Szpital Holby City – Lady Byrne (odc. 345, 348, 350, 356-358, 365)
  • 2008: The Palace – królowa Charlotte
  • 2009–2010: The Old Guys – Sally
  • 2010: Poirot – Lady Mary (odc. 63)
  • 2011: Waterloo Road – Margaret Harker (odc. 118)
  • 2013: Dancing on the Edge – pani Luscombe (odc. 3-5)
  • 2015: Stella – Haze (odc. 38-40)
  • 2015: Przekraczając granice – Jane Clerkenwell (odc. 27, 33)
  • 2015–2016: Eve – Mary Douglas (odc. 1, 4, 10, 12)
  • 2015–2016: Best Bakes Ever – ona sama
  • 2023: The Wedding Veil Journey – Lady Dalton

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b Elizabeth Sleeman: The International Who's Who of Women. Wyd. 3. Londyn: Europa Publications, 2002, s. 29. ISBN 1-85743-122-7. (ang.).
  2. ↑ Bill Harry: The Beatles Encyclopaedia. Londyn: Virgin Publishing, 2000, s. 403. ISBN 978-0-7535-0481-9.
  3. ↑ Jane Asher | Page 1. The Beatles Bible, 2008-05-22. [dostęp 2024-06-22]. (ang.).
  4. ↑ Miles. p102.
  5. ↑ a b Philip Norman: The True Story of The Beatles. Londyn: Hamish Hamilton, 1981, s. 400. ISBN 978-0-241-10300-5. (ang.).
  6. ↑ a b Jane Asher | Page 2. The Beatles Bible, 2008-05-22. [dostęp 2024-06-22]. (ang.).
  7. ↑ Amanda Mitchison, Butter wouldn't melt [online], Telegraph, 3 października 2005 [dostęp 2024-06-22] [zarchiwizowane z adresu 2007-10-11] (ang.).
  8. ↑ Our Patron, President and Vice Presidents. Autism.org. [dostęp 2024-06-22]. (ang.).
  9. ↑ Jane Asher: President of Parkinson's UK. Parkinson's UK. [dostęp 2024-06-22]. (ang.).
  10. ↑ Patrons of TRACKS Autism. TRACKS Autism.org. [dostęp 2024-06-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-20)]. (ang.).
  11. ↑ Our patrons. The Daisy Garland, 2018-12-11. [dostęp 2024-06-22]. (ang.).
  12. ↑ My Secret Life: Jane Asher, actress & cook. The Independent, 2011-09-18. [dostęp 2024-06-22]. (ang.).
  13. ↑ Nick Curtis: Gerald Scarfe: Politicians would rather be drawn as slavering warthogs than not be noticed at all. The Standard, 2017-09-20. [dostęp 2024-06-22]. (ang.).
  14. ↑ Jane Asher | Page 3. The Beatles Bible, 2008-05-22. [dostęp 2024-06-22]. (ang.).
  15. ↑ David Thomas, The darkness behind the smile [online], The Telegraph, 19 sierpnia 2004 [dostęp 2024-06-22] (ang.).
  16. ↑ Gerald Scarfe: The Making of Pink Floyd The Wall. Londyn: Da Capo Press, 2010, s. 21. ISBN 978-0-306-81997-1.
  17. ↑ Colin Larkin, The Virgin Encyclopedia of Popular Music, Virgin Books, 1997, s. 948, ISBN 1-85227-745-9 [dostęp 2024-06-22] (ang.).
  18. ↑ Brenna Ehrlich, Meet the Parents: The Asher Clan [online], TIDAL Magazine, 30 listopada 2017 [dostęp 2024-06-22] (pol.).

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jane_Asher&oldid=74100717”