Janusz Gruchała

polski historyk

Janusz Gruchała (ur. 24 sierpnia 1949 w Czarkowach w pow. Busko‑Zdrój[1], zm. 21 listopada 2011[2][1]) – polski historyk, wieloletni wykładowca w Instytucie Historii Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. W latach 2001 do 2009 kierownik Zakładu Historii Nowożytnej XIX wieku w Instytucie Historii Uniwersytetu Śląskiego[1].

Janusz Gruchała
Data i miejsce urodzenia

24 sierpnia 1949
Czarkowy

Data śmierci

21 listopada 2011

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia nowożytna i najnowsza
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Doktorat

1978

Habilitacja

27 czerwca 1989

Profesura

11 grudnia 2003

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Śląski w Katowicach

Okres zatrudn.

1973–2011

Życiorys edytuj

Po ukończeniu technikum podjął studia historyczne na Wydziale Filozoficzno‑Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie[1]. Od 1 października 1973 do śmierci pracował w Zakładzie Historii Nowożytnej XIX wieku w Instytucie Historii Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach[1]. W lipcu 1978 obronił pracę doktorską „Koło Polskie wobec polityki czeskiej i sprawy Śląska Cieszyńskiego w latach 1879–1899”[1]. 27 czerwca 1989 uzyskał stopień doktora habilitowanego na podstawie wydanej rok wcześniej w wydawnictwie UŚ rozprawy „Rząd austriacki i polskie stronnictwa polityczne w Galicji wobec kwestii ukraińskiej (1890–1914)”[1]. 11 grudnia 2003 r. uzyskał tytuł profesora[1].

 
Grób prof. Janusza Gruchały na cmentarzu przy ul. Francuskiej w Katowicach

Swoje badania koncentrował na polityce polskiej w monarchii habsburskiej, kwestii ukraińskiej w Galicji oraz na stosunkach narodowościowo-politycznych na Śląsku Cieszyńskim w końcu XIX i na początku XX w. Ich efektem – poza licznymi artykułami – były dwie monografie: Koło Polskie w austriackiej Radzie Państwa wobec kwestii czeskiej i Śląska Cieszyńskiego (1879–1899) (Wrocław 1982) oraz Rząd austriacki i polskie stronnictwo polityczne w Galicji wobec kwestii ukraińskiej (1890–1914) (Katowice 1988). Obszarem zainteresowania były również dzieje krajów czeskich w drugiej połowie XIX w. oraz historia Czechosłowacji i stosunków polsko-czechosłowackich w okresie międzywojennym. Rezultatem tych badań były monografie: Tomasz G. Masaryk (Wrocław 1996) i Czeskie środowiska polityczne wobec spraw polskich 1920–1938 (Katowice 2002).

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj