Janusz Kasperczak

polski bokser, mistrz Europy

Janusz Kasperczak (ur. 29 września 1927 w Poznaniu, zm. 16 kwietnia 2002 we Wrocławiu) – polski bokser, pierwszy powojenny mistrz Europy.

Janusz Kasperczak
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 września 1927
Poznań

Data i miejsce śmierci

16 kwietnia 2002
Wrocław

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Mistrzostwa Europy
złoto Oslo 1949 waga musza
Mistrzostwa Polski
złoto Warszawa 1948 waga musza
złoto Wrocław 1949 waga musza
srebro Gdańsk 1950 waga musza
brąz Warszawa 1952 waga kogucia
srebro Wrocław 1956 waga kogucia

Życiorys edytuj

Urodził się 29 września 1927 w Poznaniu jako nieślubne dziecko tancerki kabaretowej Anieli Kasperczak (ur. 1909)[1].

W czasie II wojny światowej (1941-1943) był robotnikiem przymusowym w Poznaniu[2].

Kariera bokserska edytuj

Wszystkie znaczące sukcesy odniósł w wadze muszej. Podczas Mistrzostw Europy w Oslo 1949 niespodziewanie zdobył złoty medal (pierwszy medal w boksie po wojnie dla Polski)[3] po wygraniu czterech walk. Dwa lata później w Mediolanie 1951 nie obronił tytułu przegrywając z późniejszym mistrzem olimpijskim z Helsinek Hämäläinenem z Finlandii.

Kasperczak startował wcześniej w olimpiadzie w Londynie 1948, ale bez powodzenia.

Dwa razy zdobył tytuł mistrza Polski w wadze muszej (w 1948 i 1949). Dwa razy był też wicemistrzem (w 1950 w wadze muszej i w 1956 w wadze koguciej).

Stoczył 300 walk, 236 wygrał, 16 zremisował i 48 przegrał.

Wystąpił 15 razy w reprezentacji Polski, wygrywając 11 walk i 4 walki przegrywając.

Był wychowankiem Kolejarza Poznań, ale przez niemal całą karierę walczył w Gwardii Wrocław.

W Plebiscycie Przeglądu Sportowego 1949 zajął 2. miejsce. W 1998 otrzymał Nagrodę im. Aleksandra Rekszy.

Przypisy edytuj

Linki zewnętrzne edytuj