Jaskinia nad Kapliczką

Jaskinia nad Kapliczką – jaskinia we wsi Suliszowice w województwie śląskim, w powiecie myszkowskim, w gminie Żarki. Znajduje się w wapiennej skale po zachodniej stronie kapliczki i w pobliżu masztu przekaźnika telekomunikacyjnego. Przez wspinaczy skalnych skała ta nazwana została Masztową. Pod względem geograficznym jest to obszar Wyżyny Częstochowskiej wchodzący w skład Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej.

Jaskinia nad Kapliczką

Plan jaskini
Państwo	Polska
Województwo	śląskie
Położenie	Suliszowice, Masztowa
Właściciel	prywatny
Długość	27 m
Głębokość	5,50 m
Deniwelacja	7,50 m
Wysokość otworów	380 m n.p.m.
Wysokość otworów nad dnem doliny	10 m
Ekspozycja otworów	ku NW, E, SE
Kod	J.Cz.II-02.02
Położenie na mapie gminy Żarki Jaskinia nad Kapliczką
Położenie na mapie Polski Jaskinia nad Kapliczką
Położenie na mapie województwa śląskiego Jaskinia nad Kapliczką
Położenie na mapie powiatu myszkowskiego Jaskinia nad Kapliczką
50°40′21″N 19°21′21″E
Strona internetowa

Opis obiektu

Jaskinia ma 6 otworów. Od strony kapliczki widoczny jest najniżej położony, wschodni. Znajduje się on na szczelinie o wysokości do 3,5 m i szerokości do 0,8 m. W odległości 5 m od niego i wyżej znajduje się półkolisty otwór południowo-wschodni o średnicy 1 m. Po jego prawej stronie biegnie w górę szczelina o szerokości 20 cm. Zaraz przy otworze południowo-wschodnim biegnie szczelina o wysokości 4 m i szerokości 0,7 m. Po drugiej stronie skały nad skalnym, jednometrowej wysokości progiem wychodzi ona północno-zachodnim otworem o wysokości 2,5 m i szerokości 0,6 m. Na północnym wschodzie skały jest otwór o trójkątnym kształcie, wysokości 0,7 m i szerokości 1 m przy podstawie. Po jego lewej stronie jest niedostępne okno skalne, które w głębi skały łączy się z jaskinią. Na północno-wschodniej stronie skały, powyżej progu o wysokości 1,7 m jest jeszcze jeden soczewkowaty otwór o wysokości 2,2 m i maksymalnej średnicy 0,4 m.

Od wschodniego otworu wznosi się korytarz o szerokości 1 m, kończący się w zawalisku. Powyżej zawaliska znajduje się północny otwór jaskini. Po pokonaniu 2-metrowej zagradzającej go skały, można przejść do korytarza górnego. Na niższym piętrze jaskini z zawaliska tego pomiędzy otworem środkowym i południowo-wschodnim biegnie środkowy korytarzyk o długości 7 m, szerokości 0,5–1,3 m i wysokości 0,5–1,5 m.

Jaskinia powstała na kilku równoległych pęknięciach w późnojurajskich twardych wapieniach skalistych. Zostały one rozmyte przez przepływ wód głównie w strefie wadycznej, chociaż występujące w niektórych miejscach anastomozy i kolisty przekrój wschodniego korytarzyka świadczą o działaniu wód pod ciśnieniem. Niewielkie nacieki grzybkowe znajdują się na pięterku jaskini, poza tym brak nacieków. Namulisko składa się z drobnego gruzu wapiennego i większych skalnych odłamków. Jaskinia jest w całości widna i sucha. Z powodu dużej ilości otworów nie ma własnego mikroklimatu. Nie obserwowano w niej żadnych zwierząt, z roślin występują tylko naskalne mchy i porosty.

Historia poznania i dokumentacji

Jaskinia znana była od dawna i często jest odwiedzana. Pierwszy jej opis i plan sporządził M. Bednarek w listopadzie 1968 r. pod nazwą „Schronisko w Suliszowicach”. Dokumentację jaskini wraz z planem opracował M. Czepiel w listopadzie 2006 r..

• 
  Otwór wschodni na szczelinie
• 
  Otwór północno-zachodni
• 
  Korytarz dolny za otworem wschodnim
• 
  Otwór górny

Obok Jaskini nad Kapliczką jest jeszcze niewielkie Schronisko obok Jaskini nad Kapliczką.