Jeździectwo na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1948 – ujeżdżenie indywidualnie

Konkurencja ujeżdżenia podczas XIV Letnich Igrzysk Olimpijskich została rozegrana między 9 - 10 sierpnia 1948 roku. Wystartowało 19 zawodników z 9 krajów.

Letnie Igrzyska Olimpijskie 1948
Jeździectwo
Ujeżdżenie indywidualnie
Złoty medal

Szwajcaria Hans Moser

Srebrny medal

Francja André Jousseaume

Brązowy medal

Szwecja Gustaf Adolf Boltenstern

Format edytuj

Zawodnik wykonywał przejazd z pamięci w odpowiedniej kolejności ruchów. Przejazd powinien zakończyć się ciągu 13 minut. Za każdą rozpoczętą sekundę ponad limit czasu zawodnik otrzymywał 0,5 pkt karnego.

Wyniki edytuj

Pozycja Jeździec Kraj Koń Sędzia Łącznie
Sędzia #1 Sędzia #2 Sędzia #3
1. Hans Moser   Szwajcaria Hummer 164,0 160,0 168,5 492,5
2. André Jousseaume   Francja Harpagon 176,0 157,0 147,0 488,0
3. Gustaf Adolf Boltenstern   Szwecja Trumf 167,5 171,0 139,0 477,5
4. Robert Borg   Stany Zjednoczone Klingsor 179,0 147,5 147,0 473,5
5. Henri Saint Cyr   Szwecja Djinn 144,5 170,0 130,0 444,5
6. Jean Saint-Fort Paillard   Francja Sous les Ceps 162,5 151,0 126,0 439,5
7. Alois Podhajsky   Austria Teja 149,5 150,0 138,0 437,5
8. Earl Foster Thomson   Stany Zjednoczone Pancraft 146,0 145,0 130,0 421,0
9. Fernando Paes   Portugalia Matamas 145,0 134,0 132,0 411,0
10. Francisco Valadas   Portugalia Feitico 143,5 133,5 128,0 405,0
11. Justo Iturralde   Argentyna Pajarito 126,5 152,0 118,5 397,0
12. Luís Mena e Silva   Portugalia Fascinante 116,0 123,0 127,0 366,0
13. Frank Henry   Stany Zjednoczone Reno Overto 129,0 126,0 106,5 361,5
14. Carlos Kirkpatrick   Hiszpania Yanta 12,65 114,0 112,5 353,0
15. Maurice Buret   Francja Saint Quen 132,5 90,0 127,0 349,5
16. Humberto Terzano   Argentyna Bienvenido 111,5 106,5 109,0 327,0
17. Oscar Goulú   Argentyna Grillo 96,0 98,5 87,0 281,5
18. Gabriel Gracida   Meksyk Kamcia 83,5 87,5 77,5 248,5
- Gehnäll Persson   Szwecja Knaust 146,0 164,5 133,5 DSQ[1]

Przypisy edytuj

  1. Zdyskawlifikowany po igrzyskach olimpijskich, po odkryciu, że był podoficerem.

Bibliografia edytuj