Jednostki Wojskowe Wsparcia Produkcji
Jednostki Wojskowe Wsparcia Produkcji (hiszp. Unidades Militares de Ayuda a la Producción, UMAP ) – rolnicze obozy pracy przymusowej prowadzone przez rewolucyjny rząd kubański od listopada 1965 do lipca 1968 w prowincji Camagüey[1].
Obozy UMAP służyły jako forma pracy przymusowej dla Kubańczyków, którzy nie mogli służyć w wojsku ze względu orientację seksualną, działalność w opozycji czy odmowę służby wojskowej ze względów religijnych. Nazwa używana w oficjalnej nomenklaturze miała zakłamywać oficjalny cel działalności obozów i jak zauważył historyk Abel Sierra Madero: „Hybrydowa struktura obozów pracy przy jednostkach wojskowych służyła zamaskowaniu ich prawdziwych celów i zdystansowaniu UMAP od konceptu pracy przymusowej”[2].
Warunki edytuj
Wielu więźniów stanowili homoseksualiści, Świadkowie Jehowy, Adwentyści Dnia Siódmego, księża katoliccy i duchowni protestanccy, intelektualiści, rolnicy sprzeciwiający się kolektywizacji, a także wszystkie inne osoby uważane za „antyspołeczne” lub „kontrrewolucyjne”[1]. Były agent kubańskiego wywiadu, Norberto Fuentes, oszacował, że z około 35 000 internowanych, 507 trafiło na oddziały psychiatryczne, 72 zmarło w wyniku tortur, a 180 popełniło samobójstwo[3]. Raport Organizacji Państw Amerykańskich dotyczący praw człowieka z 1967 r. wykazał, że ponad 30 000 internowanych „zmuszono do bezpłatnej pracy w państwowych gospodarstwach rolnych od 10 do 12 godzin dziennie, od wschodu do zachodu słońca, siedem dni w tygodniu, przy wyżywieniu opartym o zepsutą żywność i niezdrową wodę, w zatłoczonych barakach, przy braku prądu, latryn, pryszniców, a więźniowie byli traktowani tak samo jak więźniowie polityczni”[4]. W raporcie stwierdza się, że dwoma celami obozów UMAP było „ułatwianie państwu wymuszania bezpłatnej pracy” i „karanie młodych ludzi, którzy odmawiali wstąpienia do organizacji komunistycznych”. Rząd kubański utrzymywał, że UMAP nie były obozami pracy, ale częścią służby wojskowej[4].
Stosunek F. Castro po latach edytuj
W wywiadzie dla La Jornada z 2010 roku Fidel Castro przyznał w odpowiedzi na pytanie dotyczące obozów UMAP, że „Tak, były to momenty wielkiej niesprawiedliwości, wielkiej niesprawiedliwości!”[5].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Guerra, Lillian. ""Gender policing, homosexuality and the new patriarchy of the Cuban Revolution"." Social History. 35.3 (2010): 268. Web.
- ↑ Abel Sierra Madero , Academies To Produce Macho-Men In Cuba [online], Translating Cuba, 19 lutego 2016 .
- ↑ Fuentes, Norberto. Dulces Guerreros Cubanos. Barcelona: 1999. 300-303. Print.
- ↑ a b Comision Interamericana De Derechos Humanos , INFORME SOBRE LA SITUACIÓN DE LOS DERECHOS HUMANOS EN CUBA, 1967 [zarchiwizowane z adresu 2011-08-11] .
- ↑ Soy el responsable de la persecución a homosexuales que hubo en Cuba: Fidel Castro [online], La Jornada, 31 sierpnia 2010 .