Jerzy Osiński (inżynier)

polski specjalista budowy i eksploatacji maszyn

Jerzy Kazimierz Osiński (ur. 18 grudnia 1951 w Warszawie[1], zm. 2 lipca 2016 tamże[2]) – polski specjalista budowy i eksploatacji maszyn, profesor nauk technicznych[3].

Jerzy Osiński
Data i miejsce urodzenia

18 grudnia 1951
Warszawa

Data i miejsce śmierci

2 lipca 2016
Warszawa

profesor doktor habilitowany inżynier nauk technicznych
Specjalność: budowa maszyn
Alma Mater

Politechnika Warszawska

Doktorat

1979 – budowa maszyn
Politechnika Warszawska

Habilitacja

1990 – budowa maszyn
Politechnika Warszawska

Profesura

2001

Grób Jerzego Osińskiego na starym cmentarzu na Służewie

Życiorys edytuj

W latach 1969–1974 studiował na Wydziale Maszyn Roboczych i Pojazdów Politechniki Warszawskiej, a następnie podjął studia doktoranckie zakończone przedstawieniem w 1979 pracy pt. "Drgania parametryczne jednostopniowej przekładni zębatej jako układu o dwóch stopniach swobody uwzględniającego tłumienie i stałe obciążenie". W 1990 uzyskał habilitację, zaś 1995 tytuł profesora nauk technicznych[3]. Był wieloletnim pracownikiem naukowym i dydaktycznym, a także zastępcą dyrektora Instytutu Podstaw Budowy Maszyn na Wydziale Samochodów i Maszyn Roboczych Politechniki Warszawskiej. W latach 1997–2012 piastował funkcję kierownika Zakładu Technik Wytwarzania[2].

Pochowany na starym cmentarzu na Służewie przy ul. Fosa[4][5].

Członkostwo edytuj

  • członek Gesellschaft Für Angewandte Mathematik Und Mechanik (GAMM),
  • członek Komitetu Naukowego Konferencji „Wspomaganie Komputerowe Prac Inżynierskich”,
  • członek założyciel Polskiego Towarzystwa Symulacji Komputerowej,
  • członek Sekcji Podstaw Konstrukcji Maszyn oraz Dynamiki Maszyn Komitetu Budowy Maszyn Polskiej Akademii Nauk,
  • konsultant naukowy w Instytucie Mechanizacji Budownictwa i Górnictwa Skalnego w Warszawie,
  • współpracownik Instytutu Lotnictwa w Warszawie,
  • członek Polskiego Towarzystwa Wiropłatów,
  • członek Polskiego Towarzystwa Diagnostyki Technicznej,
  • członek-konsultant w Instytucie Technologii Eksploatacji w Radomiu,
  • członek zarządu Stowarzyszenia Forum Recyklingu Samochodów[6].

Publikacje edytuj

  • Obliczenia wytrzymałościowe elementów maszyn z zastosowaniem metody elementów skończonych (Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa, 1997; ISBN 83-87012-87-4)
  • Wybrane zagadnienia recyklingu samochodów (Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa, 2006; ISBN 83-206-1621-2, wspólnie z Piotrem Żachem)

Przypisy edytuj