Jesta
Jesta – język programowania przeznaczony dla minikomputera Mera 400 realizujący zadania z zakresu obliczeń statystycznych. Jest to język problemowy[potrzebny przypis]. Powstał głównie z myślą o ułatwieniu stosowania biblioteki podprogramów statystycznych dostępnych w tym systemie komputerowym dla języka Fortran, a opracowanej w Instytucie Maszyn Matematycznych. Biblioteka ta obejmowała 25 procedur, a jej zastosowanie wymagało znajomości i umiejętności programowania w języku Fortran[1][2] .
Język Jesta obejmuje zamkniętą listę rozkazów, z których każdy może posiadać odpowiednie opcje – rozgałęzienia, tzw. słowa problemowe w nomenklaturze języka – i listę argumentów. Lista rozkazów obejmowała[1]:
- Rozkazy sterujące:
- SYSTEM (SYSTEM) – rozpoczynający każdy program w języku Jesta,
- KONIEC (KONIEC) – kończąc każdy program w języku Jesta,
- Rozkazy problemowe i wejścia-wyjścia:
- CZYTAJ (CZ)
- WYPROWADZAJ (WY)
- WSPOLCZYNNIK (WS)
- POCZĄTKOWEOBLICZENIA (PO)
- SATYSTYKA (ST)
- KOWARIANCJA (KO)
- WARIANCJA (WA)
- PRAWDOPODOBIENSTWO (PR)
- NORMOWANIE (NO)
- TESTOWANIEHIPOTEZY (TE)
Kod źródłowy mógł zawierać napisy określające rozkaz w pełnym brzmieniu lub w formie skróconej, przy czym definicja języka wyznaczała minimalna liczbę znaków skrótu dla każdego rozkazu oddzielnie. W nawiasach podano minimalne skróty[1].
Powyższa zasada słów kluczowych i ich skrótów dotyczy także słów problemowych (rozgałęzień), które obejmowały takie słowa jak np.[1]:
- dotyczące urządzeń: DYSK, MONITOR, TASMA, PROGRAM, PLOTTER, DRUKARKA, HISTOGRAM, FUNKCJA, WARTOSCI,
- dotyczące typu: CALKOWITE, RZECZYWISTE, TEKST,
- dotyczące funkcji statystycznych: SUMA, WARTOSC, ODCHYLENIE, ROZKLAD,
- i inne.
Z założenia przedmiotowy język miał umożliwić wykonywanie odpowiednich obliczeń także użytkownikom nie znającym zasad programowania w języku Fortran. Stanowił także bazę doświadczeń dla ewentualnej realizacji innych języków problemowych. Projekt jego realizacji w założeniach miał także umożliwiać w miarę prostą rozbudowę języka o kolejne funkcje w nowych implementacjach[1][2] .
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e Pawlik 1982 ↓, s. 47-57.
- ↑ a b Bonkowicz-Sittauer, Grodzicki 1982 ↓.
Bibliografia
edytuj- Ryszard Pawlik , Język do przetwarzania danych statystycznych w bibliotece fortranowskiej systemu MERA, „Biuletyn Informacyjny. Nauki i Techniki Komputerowe”, 3-4/1982, Instytut Maszyn Matematycznych, Branżowy Ośrodek Informacji Naukowej Technicznej i Ekonomicznej, MERA, 1982, INDEKS-35362 (pol.).
- S. Bonkowicz-Sittauer , S. Grodzicki , Oprogramowanie biblioteczne minikomputera MERA 400, „Biuletyn Informacyjny. Obiektowe Systemy Komputerowe”, 1/1982, Instytut Maszyn Matematycznych, Branżowy Ośrodek Informacji Naukowej Technicznej i Ekonomicznej, MERA, 1982 (pol.).