Joanna Lubomirska (ur. 1723 – 30 marca 1783 w Libuszy) – de domo Joanna von Stein zu Jettingen, chorążyna koronna, żona Jerzego Ignacego Lubomirskiego, którego poślubiła 28 lutego 1737 w Krakowie. Konfederatka barska, jako wdowa faworyta ministra Henryka Brühla, właścicielka starostwa libuskiego w 1771 roku[1].

Portret Joanny ze zbiorów muzeum w Rzeszowie

Z małżeństwa z Lubomirskim miała synów: Adolfa (1738-1775), Franciszka Grzegorza i Jerzego oraz dwie córki Józefę Zofię i Barbarę żonę Kaspra Lubomirskiego. Siostra Joanny – Maria Franciszka – wyszła za mąż za Aleksandra Sułkowskiego.

Przypisy edytuj

  1. Płata Woyska Y Chleb Zasłuzonych : To Iest Taryffy, Kwart, Hyberny, Pogłownego, Łanowego, Y inne przydatki dla wygody y ciekawości publiczney. Zebrane, y Do Druku Podane, 1771, s. 6.