Joe Benny Corona Crespín (ur. 9 lipca 1990 w Los Angeles) – amerykański piłkarz pochodzenia meksykańskiego i salwadorskiego występujący na pozycji środkowego pomocnika, reprezentant Stanów Zjednoczonych, od 2024 roku zawodnik meksykańskiej Tijuany.

Joe Corona
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Joe Benny Corona Crespín

Data i miejsce urodzenia

9 lipca 1990
Los Angeles

Wzrost

176 cm

Pozycja

pomocnik

Informacje klubowe
Klub

Tijuana

Numer w klubie

6

Kariera juniorska
Lata Klub
2006–2008 Nomads SC
2008 San Diego State Aztecs
2009–2010 Tijuana
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2010–2019 Tijuana 185 (12)
2015 Veracruz (wyp.) 9 (0)
2016 Dorados (wyp.) 29 (0)
2018 América (wyp.) 26 (0)
2019–2020 Los Angeles Galaxy 47 (2)
2021–2022 Houston Dynamo 30 (0)
2022 GIF Sundsvall (wyp.) 25 (0)
2023 San Diego Loyal 32 (4)
2024– Tijuana 4 (1)
W sumie: 387 (19)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2012  Stany Zjednoczone U-23 3 (4)
2012–2018  Stany Zjednoczone 23 (3)
W sumie: 26 (7)
  1. Aktualne na: 5 marca 2024. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. Aktualne na: 5 marca 2024.
Dorobek medalowy
Złoty Puchar CONCACAF
złoto Stany Zjednoczone 2013
złoto Stany Zjednoczone 2017

Kariera klubowa edytuj

Corona, syn Meksykanina i Salwadorki, urodził się w Los Angeles, zaś wychowywał się w metropolii tworzonej przez kalifornijskie miasta Tijuana i San Diego, po obu stronach meksykańsko-amerykańskiej granicy. Jako nastolatek trenował w akademii młodzieżowej Nomads Soccer Club z San Diego (której wychowankami są również gracze tacy jak Marcelo Balboa, Frankie Hejduk czy Steve Cherundolo). Uczęszczał do szkoły średniej Streetwater High School, a następnie studiował na San Diego State University, gdzie przez kilka miesięcy występował w tamtejszej drużynie piłkarskiej San Diego State Aztecs. Tam był wyróżniającym się zawodnikiem uniwersyteckiej ekipy – w 2008 roku jako jej kapitan triumfował w akademickich rozgrywkach Mesa League, zostając wybranym najlepszym zawodnikiem ligi. We wrześniu 2009 podpisał profesjonalny kontrakt z lokalną meksykańską drużyną Club Tijuana.

Po upływie pół roku Corona został włączony przez szkoleniowca Juana Antonio Lunę do seniorskiej drużyny Tijuany (jako pierwszy wychowanek w historii klubu, któremu udała się ta sztuka), występującej wówczas w drugiej lidze meksykańskiej, w której zadebiutował w kwietniu 2010. Już kilka miesięcy później wywalczył sobie pewne miejsce w wyjściowym składzie i jako kluczowy pomocnik Tijuany wygrał z nią rozgrywki Liga de Ascenso w jesiennym sezonie Apertura 2010. Pół roku później, podczas wiosennego sezonu Clausura 2011, dotarł natomiast do finału drugiej ligi, zaś ogółem na koniec rozgrywek 2010/2011 wywalczył z ekipą Joaquína del Olmo historyczny awans do najwyższej klasy rozgrywkowej. W meksykańskiej Primera División zadebiutował 23 lipca 2011 w przegranym 1:2 spotkaniu z Tijuaną, wówczas zdobywając również premierowego gola w historii występów Tijuany w pierwszej lidze. W sezonie Apertura 2012 jako jeden z podstawowych graczy Tijuany zdobył z nią premierowy tytuł mistrza Meksyku, jednak po tym sukcesie stopniowo tracił miejsce w pierwszym składzie.

Latem 2015 Corona udał się na wypożyczenie do ekipy Tiburones Rojos de Veracruz, gdzie spędził pół roku bez poważniejszych osiągnięć i głównie jako rezerwowy. Bezpośrednio po tym został wypożyczony po raz kolejny, tym razem do walczącego o utrzymanie w lidze zespołu Dorados de Sinaloa z miasta Culiacán, w ramach współpracy pomiędzy obydwoma klubami (Tijuana i Dorados posiadały wspólnego właściciela – Grupo Caliente).

Sezon Klub Kraj Rozgrywki Mecze Bramki
2009/2010 Club Tijuana Meksyk   Ascenso MX 3 0
2010/2011 Club Tijuana Meksyk   Ascenso MX 39 6
2011/2012 Club Tijuana Meksyk   Liga MX 29 4
2012/2013 Club Tijuana Meksyk   Liga MX 32 0
2013/2014 Club Tijuana Meksyk   Liga MX 21 0
2014/2015 Club Tijuana Meksyk   Liga MX 28 0
2015/2016 Tiburones Rojos de Veracruz Meksyk   Liga MX 9 0
2015/2016 Dorados de Sinaloa Meksyk   Liga MX

Kariera reprezentacyjna edytuj

Corona, z racji pochodzenia rodziców i miejsca urodzenia, dysponuje potrójnym obywatelstwem, wobec czego był uprawniony do gry dla reprezentacji zarówno Stanów Zjednoczonych, jak i Meksyku oraz Salwadoru. W sierpniu 2011 został powołany przez Luisa Fernando Tenę do reprezentacji Meksyku U-23, przygotowującej się do występu na Igrzyskach Panamerykańskich w Guadalajarze, w której barwach rozegrał kilka nieoficjalnych spotkań towarzyskich. Niedługo potem zdecydował się jednak ostatecznie na występy dla kraju swojego urodzenia i w marcu 2012 znalazł się w ogłoszonym przez trenera Caleba Portera składzie reprezentacji Stanów Zjednoczonych U-23 na północnoamerykański turniej kwalifikacyjny do Igrzysk Olimpijskich w Londynie. Tam pełnił rolę kluczowego zawodnika swojej ekipy; rozegrał wszystkie trzy spotkania w wyjściowym składzie, zdobywając cztery bramki – trzy w pojedynku z Kubą (6:0), zaś jedną z Salwadorem (3:3). Jego kadra z bilansem zwycięstwa, remisu i porażki zajęła jednak trzecie miejsce w grupie, nie awansując na olimpiadę.

W seniorskiej reprezentacji Stanów Zjednoczonych Corona zadebiutował za kadencji selekcjonera Jürgena Klinsmanna, 26 maja 2012 w wygranym 5:1 meczu towarzyskim ze Szkocją. W 2013 roku został powołany na Złoty Puchar CONCACAF, podczas którego rozegrał pięć z sześciu możliwych spotkań (z czego cztery w pierwszym składzie), a 13 lipca w wygranym 4:1 meczu fazy grupowej z Kubą strzelił swojego premierową bramkę w pierwszej kadrze narodowej. Później wpisał się na listę strzelców jeszcze w ćwierćfinale z Salwadorem (5:1), zaś Amerykanie triumfowali wówczas w tych rozgrywkach po pokonaniu w finale Panamy (1:0). Występował również w udanych ostatecznie dla jego zespołu eliminacjach do Mistrzostw Świata 2014, jednak wystąpił wówczas tylko w dwóch z szesnastu możliwych meczów i nie znalazł się w składzie Stanów Zjednoczonych na brazylijski mundial.

W 2015 roku Corona ponownie został powołany przez Klinsmanna na Złoty Puchar CONCACAF, kiedy to dołączył do zespołu w trakcie turnieju (po zakończeniu fazy grupowej) zastępując w składzie Alfredo Moralesa. Zanotował wówczas dwa z trzech meczów (jeden w wyjściowej jedenastce), natomiast jego reprezentacja spisała się gorzej niż przed dwoma laty – odpadła ze Złotego Pucharu w półfinale po porażce z Jamajką (1:2), zajmując ostatecznie czwarte miejsce w turnieju.

Linki zewnętrzne edytuj