John Mitchell
John Mitchell (ur. 23 marca 1964 w Hawera) – nowozelandzki rugbysta grający w trzeciej linii młyna, zwycięzca National Provincial Championship, reprezentant kraju, następnie trener, zdobywca Currie Cup i brązowy medalista Pucharu Świata 2003.
Pełne imię i nazwisko |
John Eric Paul Mitchell | ||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
190 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Masa ciała |
108 kg | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Rugby union | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera seniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Reprezentacja narodowa | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Zawodnik
edytujUczęszczał do Francis Douglas Memorial College, gdzie występował w szkolnych drużynach rugby union i koszykówki. W tej drugiej powoływany był w latach 1981–1983 do narodowych reprezentacji szkół średnich oraz juniorów, zdecydował się jednak skoncentrować na rugby[1][2]. W 1983 roku związał się z Fraser Tech Rugby Club, z którym trzykrotnie zwyciężał w rozgrywkach Waikato Rugby Union[3]. Wkrótce został kapitanem zespołu juniorów Waikato, zaś w seniorskiej drużynie zadebiutował w roku 1985 i w kolejnych dziesięciu sezonach zaliczył 134 występy[1][4][5]. Jako kapitan doprowadził region do triumfu w National Provincial Championship w 1992 oraz do zdobycia Ranfurly Shield rok później[1][6]. Na poziomie klubowym grał także w Europie w zespołach Garryowen Football Club[7][8] oraz Sale Sharks[9].
W 1993 roku otrzymał powołanie do nowozelandzkiej reprezentacji na tournée do Europy. Nie wystąpił w żadnym testmeczu, zagrał jednak w sześciu meczach All Blacks z regionalnymi zespołami, trzykrotnie jako kapitan, zdobywając dwa przyłożenia. W roku następnym został mianowany kapitanem drużyny podczas szkoleniowej wyprawy do Argentyny[1].
Trzykrotnie zagrał dla Barbarians[10], a w 1995 roku wystąpił w zespole Classic All Blacks[2].
Trener
edytujKarierę trenerską zaczynał w Fraser Tech Rugby Club, z którym dwukrotnie zwyciężał w rozgrywkach Waikato Rugby Union[2][3]. Kolejne jej etapy miały miejsce na Wyspach Brytyjskich. Z Sale Sharks, z którym związany był początkowo jako grający trener, potem jedynie w roli szkoleniowca, dotarł do finału Anglo-Welsh Cup[3], prowadził następnie Wasps[11]. Był odpowiedzialnym za formację młyna asystentem prowadzącego irlandzką reprezentację Murraya Kidda[12][13][14], następnie w tej samej roli znajdował się w latach 1997–2000 w sztabie szkoleniowym Clive’a Woodwarda, a Anglicy w tym czasie zdobyli Triple Crown w 1998 oraz Puchar Sześciu Narodów 2000[3][15].
Po tym turnieju odrzucił propozycję przedłużenia kontraktu, powrócił do Nowej Zelandii i objął funkcję dyrektora do spraw rozwoju i trenera zespołu rezerw Waikato[11][16][2][17]. Już w październiku tego roku podpisał dwuletni kontrakt z występującym w rozgrywkach Super 12 zespołem Chiefs[18][19]. Doprowadził go do szóstego miejsca w sezonie 2001, po czym zgłosił swoją kandydaturę w konkursie na szkoleniowca All Blacks, a będąc wybrany spośród dwudziestu dwóch kandydatów w październiku 2001 roku zastąpił na stanowisku Wayne’a Smitha[1][20][21]. W czasie dwuletniej kadencji zdobył Bledisloe Cup i dwukrotnie zwyciężył w Pucharze Trzech Narodów[3], jednak kluczowa dla jego losów była porażka w półfinale Pucharu Świata 2003 z Wallabies[22]. Pomimo zdobycia brązowego medalu musiał ponownie ubiegać się o tę posadę[23], otrzymał ją jednak Graham Henry[1][24].
W grudniu 2003 roku został trenerem Waikato z umową obowiązującą przez trzy lata[25][26]. W National Provincial Championship 2004 poprowadził zespół do półfinałów[3], jednak na początku roku 2005 poprosił o wcześniejsze zwolnienie[27]. W lutym tego roku został szkoleniowcem tworzącego się zespołu Western Force[28], a kontrakt w roku 2007 został przedłużony do końca sezonu 2011[29]. Pod koniec grudnia 2008 roku został częściowo zawieszony w obowiązkach z uwagi na skargi zawodników i sztabu szkoleniowego[30][31], na początku stycznia 2008 został jednak przywrócony do pracy w pełnym wymiarze[32].
W czerwcu 2010 roku ogłoszono, iż podczas posezonowej przerwy w rozgrywkach Super 14 wraz z Carlosem Spencerem i Johanem Ackermannem poprowadzi w Currie Cup południowoafrykański zespół Golden Lions[33][34][35]. We wrześniu tego roku podpisał jednak z nim trzyletni kontrakt[36][37], za zgodą Force opuszczając klub, z którym podczas pięcioletniej kadencji nie udało się awansować do fazy play-off.[38]. W roku 2011 w Super Rugby poprowadził Lions, zaś z Golden Lions zwyciężył w Currie Cup[39], co dało mu wyróżnienie dla najlepszego trenera roku w RPA[40]. Podobnie jak w Australii, również w RPA zawodnicy wysunęli skargi na jego zachowanie i ich traktowanie[41], przez co w czerwcu 2012 roku związek zawiesił trenera w obowiązkach na czas zbadania sprawy[42]. W listopadzie zarzuty zostały oddalone i Mitchell powrócił do pracy[43][44], kilka dni później zrezygnował pozostając związany z zespołami w roli konsultanta[45][46]. Pod koniec listopada 2012 roku dołączył do sztabu szkoleniowego Sale Sharks[47], po miesiącu opuścił jednak zespół podając powody osobiste[48].
We wrześniu 2013 roku został głównym trenerem drużyny rugby z University of KwaZulu-Natal[49]. Dotarł z nią do finału uniwersyteckich rozgrywek, po czym zrezygnował z prowadzenia zespołu[50]. Prowadził następnie konsultacje i warsztaty dla trenerów[51]. Pod koniec roku 2015 był przymierzany do roli szkoleniowca Stormers po odejściu Eddiego Jonesa[52], na początku stycznia 2016 roku został jednak ogłoszony nowym selekcjonerem reprezentacji USA[53][54].
Varia
edytuj- Pochodził ze sportowej rodziny, rodzice Eric i Pauline uprawiali koszykówkę, zaś brat Paul grał na pozycji młynarza w zespole Chiefs. Był żonaty z Kay, z którą miał dwójkę dzieci, Daryla i Ciarę[2].
- Otrzymał Master of Business Administration w zarządzaniu sportem z Uniwersytetu Leicester[3].
- W 2010 roku został we własnym mieszkaniu ugodzony nożem, gdy uznał włamywacza za czyniącego żarty współlokatora[55].
- W 2014 roku ukazał się jego autobiografia Mitch: The Real Story napisana przy współpracy z Gavinem Richem (ISBN 978-1-77022-617-3).
- Był komentatorem/ekspertem stacji SuperSport[56][51][57].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f John Mitchell. stats.allblacks.com. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-24)]. (ang.).
- ↑ a b c d e Passion keeps John Mitchell firing. nzherald.co.nz. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-25)]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g John Mitchell – Biography. westernforce.com. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-08)]. (ang.).
- ↑ Waikato Players. mooloo.co.nz. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-07)]. (ang.).
- ↑ Centurions. mooloo.co.nz. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-07)]. (ang.).
- ↑ History > Timeline > 1990-99. mooloo.co.nz. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-21)]. (ang.).
- ↑ Mitchell plan to put steel back into All Blacks. theguardian.com. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-10)]. (ang.).
- ↑ Heat goes on All Black front row. nzherald.co.nz. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-25)]. (ang.).
- ↑ John Mitchell. archive.ercrugby.com. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-06)]. (ang.).
- ↑ Player Archive - J. E. P. Mitchell. barbarianfc.co.uk. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-06)]. (ang.).
- ↑ a b Mitchell to return to Waikato. espnscrum.com. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-06)]. (ang.).
- ↑ Kiwi John Mitchell backs Schmidt for World Cup success. independent.ie. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-25)]. (ang.).
- ↑ Eagles pose a towering threat to Irish. independent.co.uk. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-06)]. (ang.).
- ↑ Three share the greatest burden in pressure game. heraldscotland.com. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-27)]. (ang.).
- ↑ Crucial summit for English rugby. espnscrum.com. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-06)]. (ang.).
- ↑ Mitchell turns down England's offer. espnscrum.com. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-06)]. (ang.).
- ↑ Woodward offered extended contract. telegraph.co.uk @ web.archive.org. [dostęp 2015-01-25]. (ang.).
- ↑ Mitchell confirmed as Chiefs coach. news24.com. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-06)]. (ang.).
- ↑ John Mitchell to coach Waikato Chiefs. espnscrum.com. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-06)]. (ang.).
- ↑ All Blacks hand over coaching reins to Mitchell. telegraph.co.uk. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-05)]. (ang.).
- ↑ Mitchell lands All Blacks hot seat. espnscrum.com. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-07)]. (ang.).
- ↑ Wallabies stun All Blacks. espnscrum.com. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-07)]. (ang.).
- ↑ Mitchell must re-apply for position. espnscrum.com. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-07)]. (ang.).
- ↑ Henry lands dream position. espnscrum.com. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-07)]. (ang.).
- ↑ Mitchell joins Waikato. news.bbc.co.uk. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2003-12-24)]. (ang.).
- ↑ Mitchell signs Waikato deal. espnscrum.com. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-06)]. (ang.).
- ↑ Wasps to make late play for Mitchell. theguardian.com. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-17)]. (ang.).
- ↑ John Mitchell to coach WA Super 14 side. westernforce.com. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-08)]. (ang.).
- ↑ Mitchell keeps the Force for a further four years. westernforce.com. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-25)]. (ang.).
- ↑ Western Force puts John Mitchell under microscope. theaustralian.com.au. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-25)]. (ang.).
- ↑ Clarification statement – John Mitchell. westernforce.com. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-25)]. (ang.).
- ↑ Mitchell back in charge. www1.skysports.com. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-06)]. (ang.).
- ↑ Ex-All Blacks steer Lions' Currie Cup bid. stuff.co.nz. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-25)]. (ang.).
- ↑ Mitchell to coach Lions, and Toshiba, and the Force. smh.com.au. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-08)]. (ang.).
- ↑ Mitchell signs up with Lions. sport24.co.za. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-07)]. (ang.).
- ↑ Golden Lions finally get their man. timeslive.co.za. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-07)]. (ang.).
- ↑ Force farewell Mitchell. westernforce.com. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-25)]. (ang.).
- ↑ Mitchell leaves Force early. smh.com.au. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-05)]. (ang.).
- ↑ Lions are the 2011 Currie Cup champions. sarugby.co.za. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-07)]. (ang.).
- ↑ Schalk Burger named SARU Player of the Year. sarugby.co.za. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-07)]. (ang.).
- ↑ Players could sink Mitchell. sport24.co.za. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-05)]. (ang.).
- ↑ Lions suspend coach Mitchell. sport24.co.za. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-03)]. (ang.).
- ↑ Mitchell back as Lions coach. sport24.co.za. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-03)]. (ang.).
- ↑ John Mitchell back as Lions coach. 3news.co.nz. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-07)]. (ang.).
- ↑ Mitchell quits as Lions coach. sport24.co.za. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-03)]. (ang.).
- ↑ ‘It was every man for himself’. sarugbymag.co.za. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-10)]. (ang.).
- ↑ John Mitchell Back With Sale Sharks. salesharks.com. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-08)]. (ang.).
- ↑ Former All Blacks coach John Mitchell quits job at English club sale after a month. foxsports.com.au. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-25)]. (ang.).
- ↑ John Mitchell Appointment as UKZN Rugby Head Coach. ukzn.ac.za. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-05)]. (ang.).
- ↑ Impi have to box clever. varsitycup.co.za. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-13)]. (ang.).
- ↑ a b Get to Know New Head Coach John Mitchell. usarugby.org. [dostęp 2016-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-07)]. (ang.).
- ↑ Mitchell set for Stormers' job. allblacks.com. [dostęp 2016-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-29)]. (ang.).
- ↑ Former All Blacks Head Coach John Mitchell hired as USA Rugby Men’s Eagles Head Coach. usarugby.org. [dostęp 2016-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-07)]. (ang.).
- ↑ Former All Blacks coach John Mitchell takes charge of US Eagles. stuff.co.nz. [dostęp 2016-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-04)]. (ang.).
- ↑ Ex-All Blacks coach John Mitchell stabbed. stuff.co.nz. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-25)]. (ang.).
- ↑ NZ to ‘jam’ a win, says Mitchell. sport24.co.za. [dostęp 2015-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-07)]. (ang.).
- ↑ It’s all about who holds nerve. supersport.com. [dostęp 2016-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-07)]. (ang.).