Jonasz (Archangielski)

Jonasz, nazwisko świeckie Archangielski (zm. 19 marca?/29 marca 1627 w Wołogdzie) – rosyjski biskup prawosławny.

Jonasz
Metropolita sarski i podoński
ilustracja
Data i miejsce śmierci

29 marca 1627
Wołogda

Miejsce pochówku ?
Metropolita sarski i podoński
Okres sprawowania

1613–1624

Wyznanie

prawosławie

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Śluby zakonne

do 1589

Diakonat

do 1589

Prezbiterat

do 1589

Chirotonia biskupia

1613

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

1613

Życiorys edytuj

W 1589 wzmiankowany jako przełożonym monasteru Trójcy Świętej w Perejasławiu Zaleskim. Uczestniczył w soborze w Moskwie, na którym ogłoszono powstanie Patriarchatu Moskiewskiego[1].

W 1613 został wyświęcony na biskupa sarskiego i podońskiego i natychmiast podniesiony do godności metropolity[1]. Był locum tenens Patriarchatu Moskiewskiego między 26 grudnia 1613 a 24 czerwca 1619, wyznaczonym osobiście przez cara Michała Romanowa[2]. Brał udział w elekcji metropolity Filareta na wakujący urząd patriarszy i w jego intronizacji[1].

W 1624 został pozbawiony katedry i suspendowany za samowolę; sobór biskupów negatywnie ocenił jego postępowanie w stosunku do biskupa wołogodzkiego Nektariusza oraz mnichów Dionizego i Arseniusza, autorów poprawionego Trebnika. Metropolita Jonasz samowolnie usunął Nektariusza z katedry wołogodzkiej i doprowadził do jego faktycznego uwięzienia w monasterze św. Cyryla Biełozierskiego. Mnichów natomiast uwięził w klasztorach i nakazał poddać torturom[1].

Od tego czasu żył w monasterze Przemienienia Pańskiego św. Dymitra Priłuckiego w Wołogdzie i tam trzy lata później zmarł. Został pochowany na cmentarzu mnichów[1].

Przypisy edytuj

  1. a b c d e Иона (Архангельский). [dostęp 2012-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-21)].
  2. Andrzej Andrusiewicz, Dzieje wielkiej smuty, Katowice: Śląsk, 1999, s. 367, ISBN 83-7164-070-6, OCLC 177290841.