Joseph Franz Krause (ur. 26 stycznia 1840 w Braniewie, zm. 27 marca 1900 tamże) – ksiądz katolicki, profesor zwyczajny fakultetu filozoficznego Liceum Hosianum w Braniewie, wykładowca filozofii i teologii moralnej, nauczyciel religii w szkołach średnich w Braniewie.

Joseph Franz Krause
spolszcz. Józef Franciszek Krause
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 stycznia 1840
Braniewo

Data i miejsce śmierci

27 marca 1900
Braniewo

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

31 lipca 1864

Życiorys

edytuj
 
Quomodo s. Bonaventura mundum non esse aeternum, sed tempore ortum demonstraverit, 1890
 
S. Bonaventuram in doctrina de rerum naturalium origine, 1893

Urodził się w Braniewie w rodzinie Johanna, mistrza bednarskiego, i Magdalene z domu Preuschoff. Kształcił się w gimnazjum w Braniewie, które ukończył w 1860, uzyskując świadectwo dojrzałości. Przez jeden semestr studiował medycynę na Uniwersytecie w Królewcu, po czym przeniósł się na studia filozoficzno-teologiczne do Liceum Hosianum w rodzinnym mieście. Ukończył je i przyjął święcenia kapłańskie 31 lipca 1864 roku we fromborskiej katedrze z rąk biskupa Geritza (m.in. razem z Janem Szadowskim). Od października 1864 do połowy 1865 posługiwał jako wikariusz w Cyganku i Nowym Dworze Gdańskim. W lipcu 1865 uzyskał grant z fundacji Jana Preucka na dalsze studia w Rzymie, gdzie już po roku, 5 lipca 1866, uzyskał stopień doktora teologii. Na dalsze studia udał się do Münster i 31 października 1868 na Uniwersytecie w Münster uzyskał drugi doktorat, z filozofii. Po powrocie do diecezji warmińskiej w 1869 pełnił posługę kapłańską w Mingajnach i w Reszlu. 19 sierpnia 1869 został przeniesiony do Królewca na stanowisko trzeciego wikariusza. Po roku, 10 września 1870, został mianowany prefektem konwiktu w Braniewie. 22 października tego roku uzyskał habilitację w braniewskim Liceum Hosianum i pracował następnie na tej uczelni jako wykładowca nieetatowy (privatdozent). 14 grudnia 1871 otrzymał jako beneficjum kościółek Świętej Trójcy w Nowym Mieście. Od wiosny 1872 był nauczycielem religii w braniewskim gimnazjum W sierpniu 1877 został mianowany tymczasowym nauczycielem religii w Seminarium Nauczycielskim w Braniewie, a z dniem 1 lipca 1883 został ostatecznie zatwierdzony na tym stanowisku. Został mianowany z dniem 1 stycznia 1887 roku na stanowisko profesora nadzwyczajnego fakultetu filozoficznego, a z dniem 14 października 1888 profesorem zwyczajnym Liceum Hosianum. Wykładał w nim filozofię i teologię moralną. Pracował w Liceum Hosianum do końca życia. Zmarł 27 marca 1900 w Braniewie[1][2].

Jego zainteresowania naukowe koncentrowały się między innymi na nauce Świętego Bonawentury[1].

Publikacje

edytuj
  • Quomodo s. Bonaventura rnundum non esse aeternum, sed tempore ortum demonstraverit, Braunsbergae 1890[3]
  • S. Bonaventuram in doctrina de rerum naturalium origine S. Augustinum secutum esse, Braunsberg 1893[4]

Przypisy

edytuj