Jozafat (książę indyjski)

Jozafat (książę indyjski) – święty prawosławny i katolicki. Wedle legend krążących po średniowiecznej Europie był synem indyjskiego króla. Święty Barłaam skłonił go do porzucenia wysokiej pozycji społecznej i przyjęcia życia zakonnego[1].

Utożsamiany niekiedy jest z Buddą (m.in. imię Jozafat miałoby być przekształceniem określenia Bodhisattwa). Bohater słynnego poematu bizantyńskiego o Baarlamie i Jozafacie.

Historia budująca o Barlaamie i Joazafie (Jozafacie)

edytuj

Parafraza jednej z wielu biografii Buddy krążących na Wschodzie w wersjach perskiej i arabskiej, pióra mnicha Jana z klasztoru św. Saby pod Jerozolimą (identyfikowany czasami z Janem z Damaszku). Opowiada ona o nawróceniu na chrześcijaństwo ludu Indii przez syna króla Abenera = Joazafa pod wpływem mnicha Barlaama. Zachowała się w ponad 140 rękopisach greckich, z których najstarsze pochodzą z XI wieku. Pierwsze przekłady łacińskie pochodzą z XI wieku. Polski przekład był wydany w 1688 roku. Opowieść wykorzystali m.in.: Calderon, Lope de Vega, autorzy sztuk jezuickich, zamieścił ją też w "Złotej Legendzie" Jakub de Voragine[2].

Przypisy

edytuj
  1. Przegląd orientalistyczny Polskie Towarzystwo Orientalistyczne - 1984 s, 30 "... będące punktem wyjściowym romansu o żywocie Jozafata-Buddy, krzyżuje się z motywem okresowego królowania, ... W ten sposób przeróbka chrześcijańska współistniała w Indiach z rodzimym dramatem przedstawiającym żywot Buddy."
  2. Małgorzata Borowska, Barlaam i Joazaf [w:] Encyklopedia kultury bizantyńskiej, red. Oktawiusz Jurewicz, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego 2002, s. 66

Bibliografia

edytuj
  • Barlaam i Jozafat, przeł. S. J. Piskorski [w:] Żywoty Ojców, albo dzieje duchowne powieści starców zakonników, pustelników wschodnich, przeł. S. J. Piskorski, Kraków 1688, s. 183-294.
  • Barlaam i Jozafat, przeł. S.J. Piskorski [w:] Zabytki Piśmiennictwa Polskiego, t. 5, wyd. Jan Janów, Lwów 1935.
  • Małgorzata Borowska, Barlaam i Joazaf [w:] Encyklopedia kultury bizantyńskiej, red. Oktawiusz Jurewicz, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego 2002, s. 66.

Linki zewnętrzne

edytuj