Julian Krawczyński

Juliusz Rudolf Michał Krawczyński (ur. 15 czerwca 1902 w Prokopowie, zm. 24 grudnia 1969 w Poznaniu) – polski żołnierz podziemia niepodległościowego w czasie II wojny światowej, szef III oddziału gospodarczego, komendy powiatowej powiatu średzkiego Batalionów Chłopskich.

Życiorys

Był synem Bogusława Krawczyńskiego (1862-1938) i Franciszki z Dropińskich (1861-1936). Szkołę powszechną ukończył w Prokopowie. Naukę kontynuował w Gimnazjum Humanistycznym w Środzie Wielkopolskiej, w 1924 otrzymał świadectwo dojrzałości. Studia rozpoczął w tym samym roku na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego. Jednocześnie rozpoczął pracę jako referent w Krajowej Ubezpieczalni Ogniowej w Poznaniu. Od 1928 roku do 1933, działał jako referent w Komisariacie do Spraw Likwidacji Niemieckiej w Poznaniu. Tytuł magistra otrzymał w 1933 na Uniwersytecie Poznańskim. W tym samym roku został mianowany aplikantem sądowym na Okręg Sądu Apelacyjnego i Okręgowego w Poznaniu, oraz Sądu Grodzkiego w Środzie Wielkopolskiej. W dniu 04-06-1937 przed Komisją Egzaminacyjną przy Sądzie Apelacyjnym w Poznaniu złożył egzamin sędziowski. W tym samym roku zostaje zatrudniony w Sądzie Grodzkim w Środzie Wielkopolskiej. W 1938 roku otrzymał mianowanie na sędziego Sądu Grodzkiego w Chorzowie, a w roku następnym w Sądzie Grodzkim w Katowicach. Zamieszkał wraz z rodziną w mieszkaniu służbowym, w willi dyrektora kopalni Wujek. Po wybuchu wojny wrócił do rodzinnego Ruszkowa. Ukrywał się, jednocześnie pracując jako pisarz i księgowy w majątku dawniejszej Fundacji Kórnickiej w Babinie koło Środy Wielkopolskiej. Przed zakończeniem wojny otrzymywał od łączników działających w podziemiu, przyznaną mu pensję, gdyż był typowany na przyszłego burmistrza Środy Wielkopolskiej. Z chwilą wyzwolenia tj. od 31-01-1945 do 20-03-1945 pracował jako kierownik i zabezpieczał mienie Sądu Grodzkiego w Środzie Wielkopolskiej. Od 1945 podjął pracę jako naczelnik Wydziału Administracyjnego Wojewódzkiego Urzędu Ziemskiego w Poznaniu. W tym samym roku był jedną z osób które witały w Poznaniu Stanisława Mikołajczyka. W sierpniu 1946 został aresztowany przez Delegaturę Komisji Specjalnej do Walki z Nadużyciami i Szkodnictwem Gospodarczym w Poznaniu. Dochodzenie umorzono z powodu braków winy. W 1948 wstąpił do Stronnictwa Ludowego. Pracował również jako główny księgowy w Powiatowym Zarządzie Gminnych Spółdzielni w Puszczykowie, gdzie zaprzyjaźnił się z lekarką - Marią Gładyszową. Po odwilży i wypadkach poznańskich, w 1956 zostaje Przewodniczącym Prezydium Rady Narodowej Osiedla w Puszczykowie, funkcję tę pełnił do 1960 roku. Warunkiem dalszej pracy na tym stanowisku było wstąpienie do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, co było głęboko niezgodne z jego poglądami politycznymi i na co się nigdy nie zdecydował. Był jednym z nielicznych w ówczesnym czasie przewodniczących, posiadających wyższe wykształcenie. W okresie powojennym pomagał społeczności puszczykowskiej, zajmował się tłumaczeniami z języka niemieckiego, angielskiego i francuskiego, udzielał porad prawnych, zasiadał w Zarządzie Komitetu Rodzicielskiego Szkoły Powszechnej w Puszczykowie.

Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Puszczykowie.

Życie prywatne

Pochodził z wielodzietnej rodziny, jego ojciec- Bogusław Krawczyński był nauczycielem w Rusiborzu, Cerekwicy, Broniszewicach i Prokopowie. Juliusz Krawczyński ożenił się w 1935 w Poznaniu z córką poznańskiego kupca i zegarmistrza Mikołaja Daneckiego- Ludomiłą (ur. 1910 Poznań, zm. 1996 Puszczykowo). Pozostawił troje dzieci: Elżbieta Małgorzata Nowak (ur. 1938 Katowice-Ligota, zm. 1991 Poznań), Izabela Róża Adamczak (ur. 1946 Puszczykowo), Andrzej Krawczyński (ur. 1947 Puszczykowo).