Julian Saganowski
Julian Józef Saganowski (ur. 17 stycznia 1892, zm. 10 grudnia 1928 w Poznaniu) – major piechoty Wojska Polskiego.
 major piechoty
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
do 1928 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
34 Pułk Piechoty Obrony Krajowej |
| Stanowiska |
kwatermistrz pułku |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
 
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
W czasie I wojny światowej walczył na froncie rosyjskim i włoskim[1]. 1 grudnia 1917 roku został mianowany podporucznikiem rezerwy piechoty. Jego oddziałem macierzystym był 34 pułk strzelców Obrony Krajowej[2].
W 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego i przydzielony do 2 pułku piechoty Ziemi Rzeszowskiej, który później został przemianowany na 18 pułk piechoty. W grudniu 1918 roku wziął udział w odsieczy Lwowa[1]. Następnie walczył na wojnie z bolszewikami dowodząc kompanią, a następnie batalionem[1].
19 sierpnia 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w 18 pułku piechoty[3]. 1 czerwca 1921 roku nadal pełnił służbę w 18 pułku piechoty[4]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 507. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był wciąż 18 pułk piechoty[5]. W następnych latach pełnił służbę w 81 pułku Strzelców Grodzieńskich w Grodnie[6][7]. 3 maja 1926 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 roku i 51. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. 23 maja 1927 roku został przeniesiony do 60 pułku piechoty w Ostrowie Wielkopolskim na stanowisko kwatermistrza[9][10]. Zmarł 10 grudnia 1928 roku w 7 Szpitalu Okręgowym Poznaniu[11]. 14 grudnia 1928 roku został pochowany na cmentarzu parafialnym w Ostrowie Wielkopolskim[1].
Major Saganowski był miłośnikiem i propagatorem wioślarstwa. W 1923 roku zorganizował wielki rajd wioślarski Niemen-Gdańsk[1].
Ordery i odznaczenia edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f Wspomnienie 1928 ↓, s. 1.
- ↑ Lista starszeństwa c. i k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1918 ↓, s. 145, 354.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 25 sierpnia 1920 roku, s. 778.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 73.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 45.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 358, 409.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 311, 353.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 3 maja 1926 roku, s. 125.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 147.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 74, 178.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 148.
- ↑ Roszkiewicz 1929 ↓, s. 27.
Bibliografia edytuj
- Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Mieczysław Roszkiewicz: Zarys historii wojennej 18-go Pułku Piechoty. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Wspomnienie pośmiertne. „Orędownik Ostrowski”. 100, s. 1, 1928-12-14. Ostrów Wielkopolski.