Juliusz Ekiel
Juliusz Ekiel (ur. 7 grudnia 1921, zm. 5 września 2002) – polski inżynier automatyki i robotyki, specjalista w zakresie bioniki, profesor doktor habilitowany techniki medycznej i inżynierii biomedycznej Politechniki Warszawskiej.
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| profesor doktor habilitowany nauk technicznych | |
| Specjalność: inżynieria biomedyczna | |
| Alma Mater | |
| Habilitacja | |
| Uczelnia | |
Absolwent Politechniki Warszawskiej, po II wojnie światowej nauczyciel matematyki i arytmetyki handlowej w szkole handlowej w Mińsku Mazowieckim. Od 1964[1]. Następnie związany z Wydziałem Mechatroniki Politechniki Warszawskiej, specjalista w zakresie techniki medycznej i inżynierii biomedycznej. 22 marca 1977 przedstawił i obronił rozprawę habilitacyjną „Bioniczne modelowanie i pomiar przestrzeni bioelektrycznych”[2]. Autor i współautor prac z zakresu bioniki ruchu m.in. „Cybernetyczne systemy ruchu kończyn zwierząt” (wspólnie z Kazimierzem Fidelusem), „Bionika ruchu: podstawy zewnętrznego sterowania biomechanizmów i kończyn ludzkich” (wspólnie z Kazimierzem Fidelusem i Adamem Moreckim), „Bioniczne modelowanie i pomiar przestrzeni bioelektrycznych”[3].
Pochowany na cmentarzu parafialnym w Mińsku Mazowieckim.
Przypisy edytuj
- ↑ Skład osobowy Rok akademicki 1964/1964, (stan na dzień 15.XII.1964), Politechnika Warszawska Warszawa 1965
- ↑ Habilitacje, Instytut Radioelektroniki i Technik Multimedialnych, Wydział Elektroniki i Technik Informacyjnych Politechniki Warszawskiej
- ↑ Wykaz profesorów i docentów Politechniki Warszawskiej zmarłych w latach 2000-2010, Ekiel Juliusz