Junona Albert-Takke
Junona Albert-Takke, ros. Юнона Иосифовна Зингер-Пшепелинская (Альберт-Таке) (ur. w 1898 r. w Galicji, zm. 21 sierpnia 1937 r. w Moskwie) – polska działaczka wojskowa, funkcjonariusz sowieckich służb specjalnych.
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
Urodziła się jako Junona Przepielińska. W 1918 r. wstąpiła do Polskiej Organizacji Wojskowej (POW). Dowodziła kompanią, a następnie była zastępcą dowódcy batalionu POW. Latem 1920 r. została aresztowana przez CzeKa w wyniku zdrady rezydenta "dwójki" por. Ignacego Dobrzyńskiego. Osadzono ją w więzieniu w Wilnie. Przeszła na stronę bolszewików. Weszła w skład grupy operacyjnej CzeKa na Froncie Zachodnim. Od 1924 r. służyła w Wydziale Zagranicznym OGPU. Skierowano ją do Harbinu jako pracownicę konsulatu sowieckiego, faktycznie wykonywała zadania wywiadowcze. Odpowiadała za sprawy operacyjno-techniczne i łączność rezydentury. Wyszła za mąż za niemieckiego komunistę Ericha Alberta-Takke. Po kilku latach wraz z mężem przeniesiono ją do rezydentury w Niemczech. Po jego aresztowaniu powróciła do Moskwy, skąd trafiła do Ałma-Aty, gdzie pracowała w kierownictwie NKWD Kazachskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej.
W poł. maja 1937 r. została aresztowana. Po procesie skazano ją pod koniec sierpnia tego roku na karę śmierci, którą natychmiast wykonano przez rozstrzelanie.
Linki zewnętrzne edytuj
Bibliografia edytuj
- Klim Diegtiariew, Aleksandr I. Kołpadiki, Внешняя разведка СССР, 2009
- Władimir S. Antonow, Расстрелянная разведка, 2012