Kłara Sołonienko
Kłara Aleksiejewna Sołonienko, ros. Клара Алексеевна Солоненко; także jako Kłara-Lwa-Fajna (ur. 1928, zm. 1944 pod Maniowem) – radziecka żołnierka, uczestniczka II wojny światowej.
 czerwonoarmista
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1943–1944 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Pułk Karaczajewski |
| Stanowiska |
telegrafistka, |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
Pochodziła z terenu ZSRR. Była córką nauczyciela, Aleksieja Iwanowicza Sołonienki[1]. Uczyła się w szkole w Machaczkale[2]. Należała do komsomołu w Kizlarze[3]. Podczas II wojny światowej nie informując rodziców, w wieku 14 lat[4], 9 marca 1943 wyruszyła z domu na front. Zgłosiła się do Armii Czerwonej podając nieprawdziwe nazwisko (Klara-Lwa-Fajna) oraz wiek 17 lat. Odbyła kształcenie w szkole saperów-automatyków i została przydzielona do Pułku Karaczejewskiego[4]. Służyła jako telegrafistka, następnie jako sanitariuszka. Została dwa razy ranna. W lipcu 1944 przebywała w Kijowie[5]. Wraz z frontem wschodnim dotarła na tereny polskie. Zginęła trafiona pociskiem przez Niemców w pobliżu wsi Maniów – według różnych źródeł 27 października[4], 28 października[6] lub 28 grudnia[7] 1944. Została pochowana na cmentarzu w Maniowie. Po zakończeniu wojny jej szczątki zostały przeniesione na cmentarz komunalny w Sanoku i pochowane w mogile nr 70 na terenie kwatery żołnierzy Armii Czerwonej[8].
Imieniem Kłary Sołonienko nazwano ulicę w rosyjskim mieście Kizlar[9].
Odznaczenia edytuj
- Order Sławy II klasy – pośmiertnie.
- Order Sławy III klasy[4].
- Medal „Za zasługi bojowe”
- Medal „Za Odwagę”[4].
Przypisy edytuj
- ↑ Жизнь в фронтовых письмах. litmir.co. [dostęp 2015-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-25)]. (ros.).
- ↑ Лицей гордится выпускниками. kizlicey2.dagschool.com. [dostęp 2015-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-25)]. (ros.).
- ↑ Т. Журова: Комсомол был первым везде. mo-kizlyar.ru, 2014-01-08. [dostęp 2015-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-25)]. (ros.).
- ↑ a b c d e Женщины Великой Отечественной. kizlyar-rayon.ru. [dostęp 2015-09-13]. (ros.).
- ↑ Дочери Дагестана. mreadz.com. [dostęp 2015-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-25)]. (ros.).
- ↑ Informacja OBD Memoriał.
- ↑ Marian Struś. Wzruszająca wizyta. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 4, Nr 33 (162) z 20-30 listopada 1979. Sanocka Fabryka Autobusów.
- ↑ Информация о захоронении. повят Санок, м. Санок, ул. Рымановска, коммунальное кладбище. obd-memorial.ru. s. 37. [dostęp 2019-05-13]. (ros.).
- ↑ В школах Кизлярского района прошел День памяти юного героя-антифашиста. riadagestan.ru, 2014-02-10. [dostęp 2015-09-13]. (ros.).
Bibliografia edytuj
- Marian Struś. Wzruszająca wizyta. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 4, Nr 33 (162) z 20-30 listopada 1979. Sanocka Fabryka Autobusów.
- Женщины Великой Отечественной. kizlyar-rayon.ru. [dostęp 2015-09-13]. (ros.).
- Informacja na stronie OBD Memoriał (s. 37.)