Kamienice Hugona Hechta w Bydgoszczy

Kamienice Gdańska 92-94 w Bydgoszczy
	nr rej. A/269/1 z 21 sierpnia 1991
	; Widok od ul. Gdańskiej
Państwo	Polska
Miejscowość	Bydgoszcz
Adres	ul. Gdańska 92-94
Typ budynku	kamienica
Styl architektoniczny	neorenesans francuski
Architekt	Józef Święcicki
Kondygnacje	3
Rozpoczęcie budowy	1889
Ukończenie budowy	1892
Ważniejsze przebudowy	1903, 1908
Pierwszy właściciel	Hugo Hecht
Kolejni właściciele	Jan Maciaszek
	Położenie na mapie Bydgoszczy Kamienice Gdańska 92-94 w Bydgoszczy
	Położenie na mapie Polski Kamienice Gdańska 92-94 w Bydgoszczy
	Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego Kamienice Gdańska 92-94 w Bydgoszczy
	53°08′02″N 18°00′42″E/53,133889 18,011667
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kamienice Gdańska 92-94 w Bydgoszczy – zabytkowe kamienice w Bydgoszczy.

Położenie

Dwie połączone ze sobą kamienice mają numerację 92-94. Stoją we wschodniej pierzei ul. Gdańskiej, między ul. Zamoyskiego, a Chodkiewicza.

Historia

Dwie kamienice wzniesiono w latach 1889–1890 (nr 92) i 1891–1892 (nr 94) według projektu bydgoskiego budowniczego Józefa Święcickiego dla kupca i handlarza drewnem Hugo Hechta, jako jednolity architektonicznie zespół z sąsiednim budynkiem przy ul. Gdańskiej 96. W 1903 roku do kamienicy nr 92 dobudowano północne skrzydło mieszkalne według projektu Georga Weissa. Natomiast w 1908 roku kamienicę nr 94 wzbogacono pionem częściowo przeszklonych werand, o stalowej konstrukcji, również wykonanych według projektu Georga Weissa.

W latach 1922–1933 właścicielem domu nr 92 był Jan Maciaszek, pierwszy prezydent Bydgoszczy okresu międzywojennego, który w 1920 roku przejmował władzę z rąk niemieckich. Podczas pobytu w Bydgoszczy w czerwcu 1921 roku w budynku zatrzymał się marszałek Józef Piłsudski^[2]. Fakt ten upamiętniała znajdująca się na fasadzie do 1939 roku tablica pamiątkowa, autorstwa bydgoskiego rzeźbiarza Teodora Gajewskiego.

Architektura

Budynki stanowią przykład połączenia motywów wzorowanych na renesansie i manieryzmie, z różnych kręgów kulturowych, zwłaszcza o proweniencji francuskiej. Eklektyczną dekorację fasady wzbogacają elementy neorenesansowe i neomanierystyczne.