Kaplica św. Mikołaja w San Remo

Kaplica św. Mikołajakaplica prawosławna w San Remo na cmentarzu della Foce[1]. Wzniesiona w latach 1906–1907, podlega obecnie parafii Chrystusa Zbawiciela, św. Katarzyny i św. Serafina z Sarowa w San Remo, pełniąc funkcję świątyni pomocniczej.

Kaplica św. Mikołaja
kaplica pomocnicza
Państwo

 Włochy

Region

 Liguria

Miejscowość

San Remo

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny poza granicami Rosji

Parafia

Chrystusa Zbawiciela, św. Katarzyny i św. Serafina z Sarowa w San Remo

Wezwanie

św. Mikołaja

Wspomnienie liturgiczne

9/22 maja; 6/19 grudnia

Położenie na mapie Ligurii
Mapa konturowa Ligurii, blisko dolnej krawiędzi po lewej znajduje się punkt z opisem „Kaplica”
Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Kaplica”
Ziemia43°48′32,5″N 7°45′30,3″E/43,809028 7,758417

Historia

edytuj

Fundatorką kaplicy była wdowa po rosyjskim inżynierze wojskowym Nikołaju Kotieniewie, zmarłym w San Remo w 1905. Środki na budowę obiektu przekazały również społeczności prawosławne z innych miejscowości we Włoszech. Prace nad kaplicą trwały od 1906 do 1907, natomiast jej uroczystego poświęcenia dokonał w roku następnym Nikołaj Akwilonow, kapłan z cerkwi rosyjskiej w Mentonie. Najprawdopodobniej autorem projektu kaplicy był A. Kauffmann. Był to pierwszy prawosławny budynek sakralny w San Remo; wcześniejsze starania na rzecz wzniesienia cerkwi nie przynosiły rezultatów.

Nabożeństwa w kaplicy odbywały się ze względną regularnością do 1922, kiedy została poświęcona cerkiew Chrystusa Zbawiciela, św. Katarzyny i św. Serafina z Sarowa, która stała się również siedzibą parafii. Ponownie obiekt stał się głównym miejscem kultu, gdy cerkiew poniosła znaczne straty po upadku bomby na jej dach. Nabożeństwa odbywały się w krypcie cerkwi oraz w kaplicy św. Mikołaja do zakończenia prac remontowych w świątyni Chrystusa Zbawiciela.

Architektura

edytuj

Kaplica wznosi się na wysokość 11,5 metra. Wejście do niej prowadzi przez ozdobny portyk, ponad którym znajduje się mozaika z wizerunkiem patrona obiektu. Wewnątrz budynek jest bogato dekorowany i wyłożony marmurem, znajduje się w nim kilkanaście ikon z początku XX wieku oraz powstałe w tym samym okresie świeczniki i lampady.

Przypisy

edytuj
  1. Luoghi russi in Italia – Russi in Italia [online], www.russinitalia.it [dostęp 2017-11-24] (wł.).

Bibliografia

edytuj