Karabin Fusil Modelo 1912
Fusil Modelo 1912 (w literaturze nazywany także karabinem meksykańskim lub chilijskim) – karabin powtarzalny z okresu przed I wojną światową, produkowany przez firmę Österreichische Waffenfabriks-Gesellschaft. Konstrukcyjnie oparty na niemieckim karabinie Gewehr 98.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Rodzaj | |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
7 mm |
| Nabój | |
| Magazynek |
stały, 5 nab.[1] |
| Wymiary | |
| Długość |
1235 mm[1] |
| Długość lufy |
738 mm[1] |
| Masa | |
| broni |
4,1 kg[1] |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku |
720 m/s[1] |
Karabin Fusil Modelo 1912 konstrukcyjnie pochodził w prostej linii od karabinu Gewehr 98. Odróżniało go jednak od niemieckiej broni kilka szczegółów. Fusil Modelo 1912 zasilany był inną amunicją oraz miał inny kaliber. Zastosowano inny rodzaj celownika, a nakładka na lufę zaczynała się od walca komory ryglowej. Karabin meksykański różnił się także konstrukcją donośnika. Po wystrzeleniu ostatniego naboju i wyrzuceniu łuski powodował on, że zamek pozostawał w tylnym położeniu. Ponadto przystosowany był do innego typu bagnetów co skutkowało inną długością wodzidła bagnetu w stosunku do karabinu Gewehr 98. Karabiny Fusil Modelo 1912 wyróżniały się też bardzo dobrym wykonaniem i znakomitymi właściwościami balistycznymi[2][3].
Głównym odbiorcą karabinów Fusil Modelo 1912 miał być Meksyk, który zamówił około 70 000 egzemplarzy. Ponadto mniejsze kontrakty podpisano z Chile (37 500 karabinów i 5600 karabinków) oraz Kolumbią (5000 karabinów). Jednakże wybuch I wojny światowej zastopował dostawy, skutkiem czego ostatecznie do odbiorców trafiły niewielkie ilości zamówionej broni. Najwięcej zamówionych karabinów otrzymało Chile. Ostatecznie wskutek wojennego embarga znaczne ilości tej broni pozostały w Austro-Węgrzech, uznano ją tam za broń nietypową. Przyjęto je na wyposażenie wojsk austrowęgierskich pod oznaczeniem 7 mm Infanterierepetiergewehr M1914. W karabiny Fusil Modelo 1912 uzbrojone były głównie oddziały drugoliniowe oraz formacje pomocnicze[2].
Po zakończeniu I wojny światowej jednym z użytkowników karabinów Fusil Modelo 1912 stała się także Polska. Ich liczba była jednak niewielka i w zestawieniach zbiorczych obok starszych konstrukcji wykazywano je jako karabiny różne[4][2].
W latach 20. XX wieku dużą liczbę karabinów Fusil Modelo 1912 dostarczono z Austrii do Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców. Tam poddano je modernizacji polegającej na ich skróceniu i dostosowaniu do amunicji 7,92 x 57 mm Mauser. Tam zmodernizowane karabiny przyjęto na uzbrojenie pod oznaczeniem Model 1924 w[5].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e Hałaj i Rozdżestwieński 2010 ↓, s. 47.
- ↑ a b c Hałaj i Rozdżestwieński 2010 ↓, s. 32.
- ↑ Konstankiewicz 2003 ↓, s. 52.
- ↑ Konstankiewicz 2003 ↓, s. 51-52.
- ↑ Hałaj i Rozdżestwieński 2010 ↓, s. 33.
Bibliografia edytuj
- Andrzej Konstankiewicz: Broń strzelecka i sprzęt artyleryjski formacji polskich i Wojska Polskiego w latach 1914-1939. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2003. ISBN 83-227-1944-2. (pol.).
- Krzysztof Haładaj, Paweł Rozdżestwieński: Karabiny i karabinki Mauser 98 w Wojsku Polskim w latach 1918-1939. ZP Grupa Sp. z o.o., 2010. ISBN 978-83-61529-90-3. (pol.).