Karol Gawłowski

polski polityk

Karol Gawłowski (ur. 27 października 1922 w Woli Zabierzowskiej[1], zm. 27 czerwca 2003[2]) – polski działacz partyjny i urzędnik państwowy, w latach 1977–1980 wojewoda płocki.

Karol Gawłowski
Data i miejsce urodzenia

27 października 1922
Wola Zabierzowska

Data śmierci

27 czerwca 2003

Wojewoda płocki
Okres

od 24 sierpnia 1977
do 12 grudnia 1980

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Poprzednik

Kazimierz Janiak

Następca

Antoni Bielak

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Medal za Długoletnie Pożycie Małżeńskie Medal 10-lecia Polski Ludowej

Życiorys edytuj

Syn Franciszka i Katarzyny. Ukończył studia wyższe, uzyskał stopień doktora[3], specjalizując się w zakresie rolnictwa i ekonomii[4]. W latach 1946–1950 członek Zrzeszenia Studentów Polskich, w 1956 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od 1950 pracował w Ministerstwie Rolnictwa jako inspektor, starszy inspektor i starszy radca, zastępca dyrektora parlamentu (1956–1958) i dyrektor generalny (1971–1977). W międzyczasie od 1958 do 1971 pozostawał dyrektorem naczelnym Zjednoczenia Hodowli Roślin i Nasiennictwa. Od 24 sierpnia 1977 do 12 grudnia 1980 wojewoda płocki, jednocześnie w latach 1977–1981 członek egzekutywy Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Płocku[1]. Był także członkiem redakcji kwartalnika „Notatki Płockie[4]. W 1981 został rencistą „z tytułu szczególnych zasług dla PRL”. W tym samym roku rozpoczął nauczanie kolejno jako starszy wykładowca, adiunkt, docent kontraktowy i zastępca dyrektora w Instytucie Polityki Rolnej Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy KC PZPR w Warszawie[1].

Był żonaty z Kazimierą. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach[5].

Odznaczenia edytuj

Odznaczony Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1955)[6], Złotym Krzyżem Zasługi (1955)[7] i Medalem za Długoletnie Pożycie Małżeńskie (1998)[8].

Przypisy edytuj