Karol Kurtzmann
Karol Ludwik Kurtzmann ps. „Wicher”, „Karol Wicher” (ur. 14 października 1882 w Śmiglu, zm. 1951) – porucznik piechoty Wojska Polskiego, autor wierszy i artykułów o tematyce historycznej[1].
 porucznik piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
do 1921 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
.png){kind=small}
Życiorys
edytujKarol Ludwik Kurtzmann urodził się 14 października 1882 roku w Śmiglu, w rodzinie Ludwika Karola, ówczesnego rektora tamtejszej szkoły, i Marii (zm. 1918), córki Karola Ferdynanda Ney[2]. Był żonaty z Heleną Kuczko (1889–1973), z którą miał syna Mariusza Jerzego Karlińskiego (1925–2009)[3]. Przed I wojną światową był członkiem Stowarzyszenia Patriotyczno-Religijnego Eleusis[4].
9 marca 1917 roku, w stopniu plutonowego, pełnił służbę w Komendzie Żandarmerii Polowej Wojsk Polskich w Warszawie[5]. 4 kwietnia 1917 roku został mianowany wachmistrzem żandarmerii. 21 lipca 1917 roku dowódca Legionów Polskich zatwierdził go w stopniu starszego wachmistrza Żandarmerii Polowej.
25 września 1919 roku został mianowany z dniem 1 października 1919 roku podporucznikiem w żandarmerii. Pełnił wówczas służbę w Sekcji Politycznej Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[6].
W 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów rezerwowych piechoty. Posiadał przydział w rezerwie do 42 pułku piechoty w Białymstoku[7]. W następnym roku był oficerem rezerwowym 61 pułku piechoty w Bydgoszczy[8] [9].
W 1934 roku jako porucznik pospolitego ruszenia piechoty pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[10].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Niepodległości – 5 sierpnia 1937 roku[11]
- Żelazny Krzyż Zasługi na wstędze medalu waleczności - 1917
Przypisy
edytuj- ↑ Jankowski 1996 ↓, s. 366.
- ↑ Ludwik Katol Kurtzmann (1835-1895). Internetowy Polski Słownik Biograficzny. [dostęp 2017-07-19]..
- ↑ Mariusz Jerzy Karliński (Kurtzmann) 1925-2009. Drzewa genealogiczne MyHeritage. [dostęp 2017-07-19]..
- ↑ Karol Ludwik Kurtzmann. Baza osób polskich. [dostęp 2017-07-19]..
- ↑ Pismo nr 3412/17 adiutanta Komendy Żandarmerii Polowej Legionów Polskich do Komendy Legionów Polskich w sprawie wykazu oficerów, podoficerów, szeregowców i ordynansów Żandarmerii Polowej Legionów Polskich poddanych Królestwa Polskiego i poddanych austriackich. [w:] Komenda Legionów (Dowództwo Polskiego Korpusu Posiłkowego), sygn. I. 120.1.117 [on-line]. Centralne Archiwum Wojskowe, 9 marca 1917. s. 167-171. [dostęp 2017-07-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (26 października 2017)].
- ↑ „Dziennik Rozkazów MSWojsk”. 93, s. 2329, 25 października 1919. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych.
- ↑ Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 151.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 300, 531.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 259, 831.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 178, poz. 294 tu jako „Karol Kurtzman”.
Bibliografia
edytuj- Alfabetyczny spis oficerów rezerwy. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922-05-01.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
- Edmund Jankowski: Słownik pseudonimów pisarzy polskich XV w. - 1970 r.. T. IV: A-Ż Nazwiska. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1996. ISBN 83-04-04329-7.