Karta Jakarcka
Karta Jakarcka (Dżakarcka) – dokument uchwalony 22 czerwca 1945, będący między innymi rezultatem prac Rady Opracowującej Przygotowania do Niepodległości Indonezji.
Zawierał zapisy opierające się na zmodyfikowanej wersji Pancasili[1]. Mówiły one o monoteizmie, przestrzeganiu i poszanowaniu zasad islamu przez muzułmanów[2], oświeconym humanitaryzmie, demokracji, sprawiedliwości społecznej oraz zjednoczeniu kraju.
W konstytucji Indonezji z 18 sierpnia 1945 zrezygnowano z odwołań do Karty, obawiając się, że jej postanowienia mogłyby wywołać sprzeciw wschodnich, w przeważającej części chrześcijańskich prowincji. W późniejszych latach różne organizacje muzułmańskie domagały się zmiany tego stanu[3][4].
Przypisy edytuj
- ↑ Natalia Laskowska: Indonezja. Warszawa: TRIO, 2012, s. 68. ISBN 978-83-7436-290-0.
- ↑ Natalia Laskowska: Indonezja. Warszawa: TRIO, 2012, s. 68–69. ISBN 978-83-7436-290-0.
- ↑ Natalia Laskowska: Indonezja. Warszawa: TRIO, 2012, s. 69. ISBN 978-83-7436-290-0.
- ↑ Natalia Laskowska: Indonezja. Warszawa: TRIO, 2012, s. 70. ISBN 978-83-7436-290-0.