Katedra św. Andrzeja w Picundzie

Katedra św. Andrzeja w Picundzie (ros. Собор в честь Апостола Андрея Первозванного) – prawosławna cerkiew w Picundzie, w Abchazji.

Katedra św. Andrzeja
ბიჭვინთის ტაძარი
sala koncertowa
Ilustracja
Państwo

 Abchazja
 Gruzja

Miejscowość

Picunda

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Abchaski Kościół Prawosławny

Wezwanie

św. Andrzeja (pierwotne), Zaśnięcia Matki Bożej (w Egzarchacie Gruzińskim)

Położenie na mapie Abchazji
Mapa konturowa Abchazji, po lewej znajduje się punkt z opisem „Katedra św. Andrzeja”
Położenie na mapie Gruzji
Mapa konturowa Gruzji, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Katedra św. Andrzeja”
Ziemia43°09′35,6″N 40°20′20,4″E/43,159889 40,339000
Strona internetowa

Cerkiew została wzniesiona na przełomie X i XI w.[1] Była katedrą katolikosów-patriarchów Abchazji od X do XVII w. W związku z tym w obiekcie odbywały się chirotonie biskupie abchaskich hierarchów oraz wybory kolejnych katolikosów. Między okresem budowy a XV w. świątynia była wielokrotnie odnawiana. W wieku XVII w. została porzucona, gdy katolikos Abchazji, w obawie przed zagrożeniem ze strony Turcji, przeniósł swoją siedzibę do monasteru Gelati[2].

W XIX w. obiekt został wyremontowany i przywrócony do użytku liturgicznego jako sobór Zaśnięcia Matki Bożej[2]. Konsekrował go ponownie egzarcha Gruzji Paweł w 1892[3]. Przy soborze istniał skit podlegający monasterowi Nowy Athos, a mnisi tejże wspólnoty byli zobowiązani do opieki nad świątynią[4].

W XX wieku w katedrze urządzona została sala koncertowa[2][4]. Starania przedstawicieli Abchaskiego Kościoła Prawosławnego na rzecz usunięcia z obiektu organów i pełnego przeznaczenia budynku na cele kultowe spotykają się z odmową Ministerstwa Kultury Republiki Abchazji[5].

Architektura

edytuj

Budowla reprezentuje styl szkoły abchaskiej w gruzińskiej architekturze sakralnej. Jest to świątynia trójnawowa, zwieńczona kopułą wspartą na dwóch podporach oraz na występach jednej z trzech absyd, które zamykają pomieszczenie ołtarzowe. Kopuła położona jest na bębnie o niskim przykryciu na sferycznym sklepieniu, co jest rozwiązaniem wyraźnie nawiązującym do budownictwa bizantyńskiego[1].

Przypisy

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj