Katedra w Tuluzie

Archikatedra pw. św. Szczepana
Cathédrale Saint-Étienne de Toulouse
	archikatedra
	; Widok na katedrę z północnego zachodu
Państwo	Francja
Miejscowość	Tuluza
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki (łaciński)
Archidiecezja	Tuluzy
Wezwanie	św. Szczepana
Wspomnienie liturgiczne	26 grudnia
Historia
Data rozpoczęcia budowy	V wiek
Dane świątyni
Styl	gotyk
Świątynia; • materiał bud.	; • cegła, kamień
Wieża kościelna; • liczba wież	; 1
Liczba naw	3
Dzwonnica; • typ dzwonnicy	; przystawiona
	Położenie na mapie Tuluzy Archikatedra pw. św. Szczepana
	Położenie na mapie Francji Archikatedra pw. św. Szczepana
	Położenie na mapie Oksytanii Archikatedra pw. św. Szczepana
	Położenie na mapie Górnej Garonny Archikatedra pw. św. Szczepana
	43°35′59,6″N 1°27′00,0″E/43,599889 1,450000
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Katedra w Tuluzie (właściwie Archikatedra pw. św. Szczepana, fr. Cathédrale Saint-Étienne de Toulouse) – rzymskokatolicka archikatedra w Tuluzie, w regionie Oksytania.

Historia edytuj

Pierwszy kościół na miejscu obecnej katedry wzniósł w V wieku św. Saturnin. W 844 roku świątynia została podniesiona do rangi katedry^[1]. Pierwotnie kościół miał trzy nawy, które na początku XIII wieku złączono w jedną poprzez zburzenie filarów i zbudowanie nowego sklepienia. Z tamtego kościoła zachowały się jedynie trzy przęsła nawy^[2].

W 1270 roku Bertrand de l'Isle-Jourdain został mianowany przez papieża Klemensa IV biskupem Tuluzy. Już w pierwszym roku sprawowania urzędu rozpoczął rozbudowę katedry. Zaczęła się budowa nowej, trójnawowej części świątyni. Prace budowlane znacznie spowolniła śmierć Bertranda w 1286 roku. W 1317 roku biskupstwo zostało podniesione do rangi archidiecezji^[3].

W pierwszej połowie XIV wieku sklepiono kaplice oraz obejście, w 1518 roku wzniesiono zakrystię. Arcybiskup Jean d'Orléans zwiększył przypory w celu podwyższenia sklepienia. Planował również budowę transeptu, która została przerwana i nigdy nie wznowiona przez śmierć Jeana. W 1592 roku ukończono budowę i konsekrowano katedrę^[3].

9 grudnia 1609 roku pożar strawił większość korpusu nawowego. Konserwacją oraz odbudową świątyni kierował Pierre Levesville. W 1670 roku ukończono ołtarz główny, który projektowali wspólnie Pierre Mercier oraz Gervais Drouet, w 1727 roku ołtarz wzbogacono o figury ewangelistów dłuta Marca Arcisa^[3].

W związku z rewolucją francuską w 1794 roku katedra została wyłączona z użytku, w 1799 roku rozebrano krużganki, a katedra, nie konserwowana, zaczęła popadać w ruinę. Katedrę otwarto ponownie w 1801 roku. W latach 1848–1868 odbywała się restauracja bocznych kaplic według projektów Jacquesa-Jeana Esquié. W latach 10. XX wieku planowano dokończyć katedrę poprzez zburzenie starej nawy, do czego ostatecznie nie doszło^[3]. Od 2010 roku trwa renowacja kaplic bocznych^[4].