Kazimierz de Pourbaix
Kazimierz de Pourbaix (ur. 19 stycznia 1917 w Horodźcu na Wołyniu, zm. 17 stycznia 2005 w Wavre w Belgii, pochowany w Szczawnicy) – porucznik rezerwy artylerii Wojska Polskiego, uczestnik kampanii wrześniowej, powstaniec warszawski, odznaczony Srebrnym Orderem Virtuti Militari oraz Krzyżem Walecznych.
 porucznik rezerwy artylerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
19 stycznia 1917 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
17 czerwca 2005 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Wychowanie edytuj
Był czwartym dzieckiem Kamila i Marii de Pourbaix. Uczęszczał do szkoły powszechnej w Antonówce nad Horyniem, następnie do XI Gimnazjum we Lwowie, gdzie w 1935 roku zdał maturę. Od 1936 roku studiował na wydziale prawa Uniwersytetu Lwowskiego, które ukończył na tajnych kompletach.
Służba wojskowa edytuj
Podobnie jak jego starszy brat Kamil Kazimierz Józef de Pourbaix pełnił służbę wojskową w Szkole Podchorążych artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim (w okresie od 18 września 1935 do 28 czerwca 1936 roku). Następnie odbył ćwiczenia wojskowe i otrzymał stopień podporucznika rezerwy artylerii (ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1938 roku).
Kampania wrześniowa edytuj
Zmobilizowany zgodnie z przydziałem do 2 dak w sierpniu 1939 roku. Zostało mu przydzielone stanowisko dowódcy I plutonu 1 baterii 2 dak, która wchodziła w skład Wołyńskiej Brygady Kawalerii.
Brał udział w bitwie pod Mokrą, w której zginął jego brat por. Kamil Kazimierz de Pourbaix (ps. Lusik) podczas, której został ranny wraz ze swoim bratem ciotecznym por. Witoldem Giedoryciem, Odesłani do szpitala w Łodzi, następnie 15 września trafił do rodzinnego majątku Horodec.
Konspiracja edytuj
Podczas okupacji wraz ze swoimi braćmi (Franciszkiem, Zdzisławem, Antonim) prowadził szkolenie podchorążych ZWZ–AK w swoim mieszkaniu w Warszawie przy ul. Mokotowskiej. Występował pod pseudonimem „Zahoryński”. Podczas powstania warszawskiego był oficerem w 3 kompanii batalionu „Golski” Zgrupowania „Bartkiewicz”. Podczas zdobywania Komendy Policji na Krakowskim Przedmieściu został ranny. Po powstaniu wzięty do niewoli. W niemieckim oflagu pozostał do końca wojny.
Od października 1943 roku mąż Krystyny Treter. Po wojnie mieszkał w Belgii, następnie w Kanadzie, aktywnie uczestnicząc w życiu Polonii. Pochowany 29 czerwca 2005 roku w Szczawnicy.
Rodzeństwo edytuj
- Anna Maria Zakrzewska – żona Jana Zakrzewskiego (zginął w Katyniu)
- Kamil Kazimierz Józef de Pourbaix – oficer WP, zginął w bitwie pod Mokrą, VM V kl. oraz KW
- Zdzisław de Pourbaix – uczestnik kampanii wrześniowej, rozstrzelany przez Niemców w 1943 roku, VM, KW,
- Franciszek de Pourbaix – ps. Piwnicki uczestnik kampanii wrześniowej, powstaniec warszawski,
- Antoni de Pourbaix – uczestnik kampanii wrześniowej,
- Zofia de Pourbaix – ps. Zula łączniczka AK, prowadziła punkt przerzutowy w Szczawnicy VM V kl. oraz KW.
- Ryszard de Pourbaix – ps. Piątaty, uczestnik powstania warszawskiego,
- Stanisław de Pourbaix,
- Marian de Pourbaix – elew szkoły podchorążych,
Linki zewnętrzne edytuj
Bibliografia edytuj
- J. Łukasiak, Wołyńska Szkoła Podchorążych Artylerii. Pruszków 2000
- R. Rybka – K. Stepan, Awanse oficerskie w WP 1935-1939. Kraków 2000
- L. Głowacki, 17 Wielkopolska Dywizja Piechoty w kampanii 1939. Lublin 1969
- Rene Karkocha, Pamiętnik Kamila de Pourbaix