Klasyfikacja pism drukarskich Roberta Bringhursta
Klasyfikacja pism drukarskich Roberta Bringhursta – podział pism drukarskich dokonany przez kanadyjskiego typografa Roberta Bringhursta, oparty na analizie form literniczych wynikających ze sposobu prowadzenia płasko ściętego pióra. Klasyfikacja ta obejmuje głównie pisma dziełowe, a więc nie systematyzuje wszystkich znanych wariantów i odmian pism[1].
Typograf wyróżnił osiem klas pism w oparciu o style historyczno-kulturowe. Są to:
- pisma renesansowe,
- pisma barokowe,
- pisma neoklasycystyczne,
- pisma romantyczne,
- pisma realistyczne,
- pisma modernistyczne geometryczne,
- pisma modernistyczne liryczne,
- pisma postmodernistyczne.
Przynależne do tych klas kroje różni grubość kreski, oś kreski[2], apertura, kształt szeryfów i zwieńczeń liter. Bringhurst zwraca też uwagę na charakter pochyłej odmiany pisma w stosunku do prostej.
Systematyzacja Roberta Bringhursta powstała jako interesująca alternatywa dla powszechnie znanych i stosowanych w Europie norm, takich jak niemiecka DIN 16518.
Przypisy
edytuj- ↑ Zob. R. Bringhurst, Elementarz stylu w typografii, przeł. D. Dziewońska, Kraków: D2D.PL 2013, s. 411.
- ↑ Oś kreski to kierunek pochylenia pióra podczas pisania litery. Może być odmienna od osi nachylenia litery. Por. R. Bringhurst, Elementarz stylu w typografii, przeł. D. Dziewońska, Kraków: D2D.PL 2013, s. 12.
Bibliografia
edytuj- R. Bringhurst, Elementarz stylu w typografii, przeł. D. Dziewońska, Kraków: D2D.PL 2013. ISBN 978-83-927308-6-6.