Koło Barlowa
Koło Barlowa – wynaleziona w 1822 przez Petera Barlowa wczesna konstrukcja homopolarnego silnika elektrycznego.
Koło Barlowa jest uznawane za pierwszy silnik elektryczny z obracającym się elementem roboczym. Na początku XIX w. istniało duże zainteresowanie konstruowaniem urządzeń elektrycznych, powstawało wiele podobnych konstrukcji, a konstruktorzy często o sobie nie wiedzieli[1].
Koło Barlowa składa się z drewnianej podstawki, do której umocowano podkowiasty elektromagnes. Między biegunami magnesu w dołku znajduje się rtęć. Wirnik w postaci gwiazdki może obracać się między biegunami magnesu, ramiona gwiazdki, dotykając do rtęci, zamykają obwód prądu elektrycznego. W wyniku oddziaływania prądu w ramieniu gwiazdki z polem magnetycznym elektromagnesu wirnik zostaje wprawiony w ruch obrotowy.
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ The invention of the electric motor 1800-1854. [dostęp 2016-12-28].
