Kościół św. Andrzeja Boboli w Czerwionce-Leszczynach

Kościół Świętego Andrzeja Boboli
	kościół parafialny
	; Widok ogólny
Państwo	Polska
Miejscowość	Czerwionka-Leszczyny (Leszczyny); ul. ks. Pojdy
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Andrzeja Boboli
Wezwanie	św. Andrzeja Boboli
Wspomnienie liturgiczne	16 maja
Historia
Data rozpoczęcia budowy	1937
Data zakończenia budowy	1943
Data poświęcenia	1944
Dane świątyni
Styl	modernizm
Świątynia; • materiał bud.	; • cegła
Wieża kościelna; • liczba wież	; 1
Ołtarz; • liczba ołtarzy	; 3
Liczba naw	1+transept
	Położenie na mapie Czerwionki-Leszczyn Kościół Świętego Andrzeja Boboli
	Położenie na mapie Polski Kościół Świętego Andrzeja Boboli
	Położenie na mapie województwa śląskiego Kościół Świętego Andrzeja Boboli
	Położenie na mapie powiatu rybnickiego Kościół Świętego Andrzeja Boboli
	Położenie na mapie gminy Czerwionka-Leszczyny Kościół Świętego Andrzeja Boboli
	50°08′14,2″N 18°38′26,7″E/50,137278 18,640750
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Świętego Andrzeja Boboli – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu Dębieńsko archidiecezji katowickiej. Znajduje się w Leszczynach, dzielnicy miasta Czerwionka-Leszczyny.

Historia edytuj

Pierwszy kościół (pod wezwaniem Trójcy Przenajświętrzej) zbudowano w Leszczynach prawdopodobnie w latach 1594–1606 w konstrukcji wieńcowej, z sobotami. Istniał w nim ołtarz z przełomu XVI i XVII wieku zawierający kilka obrazów, m.in. wizerunek Trójcy Świętej. W 1981 przeniesiono go do Palowic. W 2006 (na 25-lecie przeniesienia), w miejscu, gdzie stał, zrealizowano odwzorowanie jego fundamentów i trzech bram^[1].

Budowę obecnej, modernistycznej świątyni rozpoczęto w 1937, dzięki staraniom ówczesnego proboszcza, księdza Adolfa Pojdy. Jej projektantem był Rafał Szymura. W 1939, przed napaścią Niemiec na Polskę, obiekt był w stanie surowym. Dzięki zgromadzonym wcześniej środkom, jeszcze w trakcie okupacji niemieckiej, przystosowano wnętrze do celów liturgicznych (w 1942 wmontowano m.in. witraż-rozetę sprowadzony z Quedlinburga). Poświęcenie odbyło się 16 lipca 1944. W 1945, w trakcie działań wojennych, kościół został uszkodzony (ostrzał armatni). Do 1948 szkody usunięto, a także ustawiono ołtarz autorstwa Masorza z Rybnika. Do dziś ocalały z niego tylko rzeźby: św. Andrzeja Boboli, św. Jacka i św. Stanisława. Po 1948 zbudowano kolejne ołtarze (boczne): św. Barbary i św. Katarzyny oraz Serca Najświętszej Maryi Panny i Serca Jezusa (dwa ostatnie nie są zachowane)^[1].

Wyposażenie edytuj

W kościele wiszą, otoczone lokalnym kultem, obrazy Matki Boskiej Licheńskiej i Miłosierdzia Bożego. Figura Matki Boskiej Fatimskiej (ukoronowana w 2003) pochodzi z 1955. Bogaty jest program witrażowy powstały w znacznej części z okazji Jubileuszu Roku 2000. W świątyni zdeponowane są relikwie św. Franciszka z Asyżu^[1].

Organy edytuj

Budowa organów rozciągnięta była na znacznej przestrzeni czasowej: od lat II wojny światowej do 1993. Instrument dysponuje pedałem i trzema manuałami (łącznie 41 głosów i 2.581 piszczałek). Koncertował na nich m.in. prof. Julian Gembalski^[1].