Kościół św. Jana Nepomucena w Dubnie

Kościół św. Jana Nepomucena w Dubnie – rzymskokatolicki kościół w Dubnie, siedziba parafii.

Kościół św. Jana Nepomucena
kościół parafialny
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Ukraina

Miejscowość

Dubno

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

Kościół łaciński

Diecezja

Diecezja łucka

Wezwanie

św. Jan Nepomucen

Położenie na mapie obwodu rówieńskiego
Mapa konturowa obwodu rówieńskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Jana Nepomucena”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Jana Nepomucena”
50,393°N 25,735°E/50,393056 25,735000
Strona internetowa

Parafia katolicka powstała w Dubnie najpóźniej w 1612. Jej świątynią był drewniany kościół, który przetrwał do 1811. Na jej miejscu wzniesiono klasycystyczny kościół, powstały w latach 1817-1830. W połowie czerwca 1924 w kościele farnym św. Jana Nepomucena w Dubnie odsłonięto tablicę pamiątkową poświęconą poległym żołnierzom, które walczyli przy obronie fortu Zahorce. Ofiarodawcą tablicy był ziemianin wołyński Jan hr. Tarnowski. Mszę świętą prowadził ks. kanonik Bronisław Galicki, a tablicę odsłonił starosta dubieński p. Płachta[1].

Kościół funkcjonował do 1945, gdy został odebrany miejscowej wspólnocie katolickiej i zaadaptowany na szkołę sportową[2], w zakrystii zrobiono prysznice i toalety. Organy i wyposażenie wnętrza wywieziono w latach 60 XX wieku, 7 bogato zdobionych ołtarzy kościelnych bezpowrotnie ukraińscy komuniści zniszczyli. Parafia katolicka odzyskała kościół w stanie ruiny w 1993 i przystąpiła do prac nad jego remontem, które trwają do dnia dzisiejszego. Na fasadzie budynku znajduje się figura Chrystusa. W sąsiedztwie budynku wznosi się dzwonnica zdobiona gzymsami i szczytem[2].

Przypisy edytuj

  1. Fort Zahorce (fort Dubno, fort Tarakanów). [dostęp 2019-04-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-09)].
  2. a b J. Tokarski, Ilustrowany przewodnik po zabytkach kultury na Ukrainie, t.2, Burchard Edition 2001, ISBN 83-87654-11-6, s.59