Kościół św. Maksymiliana Kolbego w Toruniu
Kościół św. Maksymiliana Kolbego w Toruniu – świątynia katolicka w jurysdykcji parafii św. Maksymiliana Kolbego w Toruniu, znajdująca się przy ul. Stefana Wyszyńskiego 7/9. Kościół zaprojektował Zdzisław Klemp[1].
| kościół parafialny | |||||||||||||
 Widok ogólny | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||
| Parafia | |||||||||||||
| Wezwanie |
św. Maksymiliana Kolbego | ||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Torunia  | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |||||||||||||
 53°01′25″N 18°41′02″E/53,023611 18,683889
| |||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||
Historia edytuj
Budowa obiektów sakralnych nie została uwzględniona podczas projektowania osiedla mieszkaniowego Na Skarpie. Mieszkańcy modlili się w pobliskich kościołach Chrystusa Króla i Podwyższenia Krzyża Świętego. W 1979 roku ks. Andrzej Klemp, proboszcz parafii Podwyższenia Krzyża Świętego, rozpoczął przygotowania do budowy kościoła na Skarpie. W 1980 roku wyznaczono grunt pod budowę. W wyniku uzyskania zgody na budowę tylko jednego kościoła na obszarze całego osiedla Na Skarpie, zaprojektowano bardzo duży budynek. W 1982 roku rozpoczęto prace budowlane i wmurowano kamień węgielny, przywieziony przez ks. Klempa z katakumb św. Kaliksta w Rzymie[2]. Zakończenie prac budowlanych przy wznoszeniu świątyni wraz z jej poświęceniem nastąpiło 12 października 1989 roku. 13 października 2002 roku biskup toruński Andrzej Suski dokonał jej konsekracji[3].
Architektura edytuj
Jest to największy kościół w Toruniu[4]. Kościół założono na planie prostokąta, zwężającego się trzema uskokami ku prostokątnemu prezbiterium po stronie wschodniej. Masywną bryłę przykryto niewidocznym z ulicy płaskim i dwuspadowym dachem. Świątynia składa się z dwóch kondygnacji. Dolna jest wykorzystywana celom wspólnotowym, mieści się tam zakrystia, kaplica, salka katechetyczna, pomieszczenia gospodarcze i sanitarne[2]. Łączna powierzchnia obu kondygnacji wynosi 3570 m². Kubatura (z uwzględniłem wieży) wynosi 39 097 m³. Czworoboczną i masywną wieżę umieszczono po zachodniej stronie kościoła. Wieża jest dwukrotnie wyższa od korpusu nawowego. Masywna i surowa bryła nie jest zdominowana przez okoliczne bloki mieszkalne. Sam projekt kościoła stanowi rodzaj manifestu architektonicznego, burzącego programową świeckość osiedli peerelowskich[4].
Przypisy edytuj
- ↑ Ziółkowska 2018 ↓, s. 60.
- ↑ a b Polak i Ceglarski 2018 ↓, s. 112.
- ↑ Historia parafii. kolbetorun.eu. [dostęp 2021-12-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-18)].
- ↑ a b Polak i Ceglarski 2018 ↓, s. 115.
Bibliografia edytuj
- Jakub Polak, Marcin Ceglarski: Kościół dla mieszkańców osiedli z wielkiej płyty. Analiza porównawcza szaty architektonicznej kościołów pw. św. Maksymiliana Marii Kolbego i pw. Matki Bożej Królowej Polski. W: Katarzyna Kluczwajd, Michał Pszczółkowski (red.): Toruńska architektura sakralna po 1945 roku: minimalizm czy kultura nadmiaru?. Toruń: 2018. ISBN 978-83-946646-1-9.
- Emilia Ziółkowska: Sakrokicz czy oryginalna estetyka? Postmodernizm w architekturze toruńskich kościołów. W: Katarzyna Kluczwajd, Michał Pszczółkowski (red.): Toruńska architektura sakralna po 1945 roku: minimalizm czy kultura nadmiaru?. Toruń: 2018. ISBN 978-83-946646-1-9.