Kościół św. Ottona Biskupa w Grzymiradzu

Kościół pw. św. Ottona Biskupa w Grzymiradzukościół filialny parafii Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Smolnicy.

Kościół św. Ottona Biskupa w Grzymiradzu
kościół filialny
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Grzymiradz

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Parafia Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Smolnicy

Wezwanie

św. Ottona Biskupa

Położenie na mapie gminy Dębno
Mapa konturowa gminy Dębno, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Ottona Biskupa w Grzymiradzu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Ottona Biskupa w Grzymiradzu”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Ottona Biskupa w Grzymiradzu”
Położenie na mapie powiatu myśliborskiego
Mapa konturowa powiatu myśliborskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Ottona Biskupa w Grzymiradzu”
Ziemia52°47′14″N 14°41′30″E/52,787222 14,691667

Opis edytuj

Kościół orientowany, na rzucie prostokąta, zbudowany z nieregularnych kamieni narzutowych i cegły, korpus przykryty dachem dwuspadowym, z niską sygnaturką przy szczycie zachodnim.

Historia edytuj

 

Pierwotna konstrukcja pochodzi z I poł. XIV w. (przed 1333 r.). Późniejsze przeróbki zmieniły świątynię w budowlę barokową. W 1493 r. wymieniony jako kościół parafialny pod patronatem Georga von der Marwitz. W 1797 r. zbudowano ryglową wieżę i ufundowano bogate wyposażenie wnętrza. W kościele znajdował się ołtarz szafkowy pochodzący z przełomu XIV/XV w., wystrój stanowiły drewniane rzeźby z początku XVI w. oraz ławki kolatorskie z XVII w. W XIX w. dobudowano zakrystię. 25 grudnia 1945 r. został spalony i następnie wysadzony w powietrze przez Armię Czerwoną, pozostały tylko ściany obwodowe. W 1980 r. na tymczasową kaplicę parafii św. Apostołów Piotra i Pawła z Dębna przeznaczono remizę strażacką. Proboszcz tej parafii, Stanisław Sadowski, wykupił w 1982 r. plac przy kościele wraz z ruinami zniszczonego kościoła. Podobnie jak w Smolnicy, prace rekonstrukcyjne z udziałem mieszkańców podjęto w 1984 r. pod nadzorem salezjanina ks. Wiesława Dąbrowskiego. Konsekracja kościoła nastąpiła 30 czerwca 1985 r.

Bibliografia edytuj