Kościół Ewangelicko-Prezbiteriański Iranu

Ewangelicko-Prezbiteriański Kościół Iranu – Kościół protestancki tradycji reformowanej działający na terenie Iranu. Początki jego działalności sięgają 1834 roku.

Ewangelicko-Prezbiteriański Kościół Iranu
Ilustracja
Kościół Św. Piotra w Teheranie
Klasyfikacja systematyczna wyznania
Chrześcijaństwo
 └ Protestantyzm
   └ Kalwinizm
Ustrój kościelny

Prezbiterianizm

Prądy teologiczne

Kalwinizm

Zasięg geograficzny

 Iran

Członkostwo

Światowa Wspólnota Kościołów Reformowanych

Powstanie Kościoła było efektem działalności amerykańskich misjonarzy prezbiteriańskich[1]. Praca misyjna rozpoczęła się wśród Asryjczyków w roku 1834. Od roku 1862 zbory w Iranie stanowiły, pod względem administracyjnym, regionalny synod Kościoła Prezbiteriańskiego (USA). W 1934 roku Kościół stał się niezależny[2]. Obecnie Kościół podzielony jest na prezbiterie – wedle kryterium językowego – perską, asyryjską i ormiańską. Każda z nich posiada dwóch reprezentantów na synodzie[1].

Od czasów Rewolucji Islamskiej, gdy zakazana została działalność ewangelizacyjna wśród muzułmanów, kościół doświadcza trudności ze strony władz. Głównym ich powodem jest kwestia dopuszczania przez Kościół nabożeństw w języku perskim. Kościół prezbiteriański, podobnie jak Kościół anglikański oraz zielonoświątkowy Kościół Zborów Bożych, nie wykluczył ze swoich nabożeństw języka perskiego[3]. W związku z tym w roku 2012 prezbiteriański Kościół św. Piotra oraz Kościół Emmanuela otrzymały zakaz sprawowania nabożeństw w języku perskim. Kościoły w Teheranie otrzymały propozycję odprawiania nabożeństw w języku perskim w niedziele, która jest w Iranie zwykłym dniem roboczym, zamiast piątku[4]. Następnie Kościół Emmanuela otrzymał zakaz wszelkich aktywności poza niedzielnymi nabożeństwami[3]. W 2014 roku przed drzwiami Kościoła św. Piotra stanęli strażnicy zapewniający zakaz wstępu dla osób perskojęzycznych[4].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b Evangelical Presbyterian Church of Iran. oikoumene.org. [dostęp 2021-12-30]. (ang.).
  2. Iran. presbyterianmission.org. [dostęp 2021-12-30]. (ang.).
  3. a b Church in Tehran forced to close. csw.org.uk, 2012-06-08. [dostęp 2021-12-30]. (ang.).
  4. a b Persian speakers banned from Tehran church. articleeighteen.com, 2014-01-02. [dostęp 2021-12-30]. (ang.).